حقیقت و هنر: گادامر و تجربه اثر هنری
پرسش حقیقت در هنر ازجمله موضوعات بحث برانگیزی است که از دیرباز در تاریخ زیبایی شناسی مطرح بوده و به شکلی ضمنی پرسش هایی دیگر را مفروض قرار می دهد؛ یعنی ماهیت حقیقت و فهم آدمی را. گادامر ازجمله فلاسفه معاصری است که توجهی خاص به این موضوع کرده و در مسیر فلسفی خود به نقد زیبایی شناسی کانت می پردازد. او آگاهی زیباشناختی را انتزاعی می داند که اثر هنری را از بستر خود یعنی تاریخ و تجربه آدمی جدا می کند. انتزاع ملازم با تجربه زیبایی شناختی به طور تصنعی حقیقت را در گستره دانش مفهومی علوم تجربی محدود نموده و منکر حقیقت غیر مفهومی علوم انسانی و هنر می شود. گادامر انگاره حقیقت در مفهوم نامستوری را با مقوله فهم پیوند زده، فهم و حقیقت را دارای منشی تاریخی و هرمنوتیک می داند. در نگاه او اثر هنری با ما سخن می گوید و از خلال چالشی همیشگی با آدمی و زندگی او واقعه حقیقت اتفاق می افتد. در این نوشتار سعی شده ضمن تحلیل برخی مفاهیم زیبایی شناختی گادامر، برتبیین هستی شناختی تجربه اثر هنری که همانا تبیین نسبت میان حقیقت و هنر است، تاکید شود. خواهیم دید که در مواجهه با اثر هنری نمی توان ناظر محض بود؛ اثر هنری با دگرگونی واقعیت، حقیقت آن را برملا می کند.
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.