مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری با هیپنوتراپی شناختی و حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR) بر کاهش علایم استرس پس از سانحه زنان سیل زده

حوادث طبیعی مانند سیل، یکی از تجارب مستقیم حوادث آسیب زا است که می تواند زمینه ساز اختلالات روانشناختی بوده و مستلزم اجرای مداخلات روانشناختی می باشد. از این رو، مساله پژوهش حاضر تعیین و مقایسه مداخلات اثربخش در زمینه کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه است.

مقایسه اثر بخشی  درمان شناختی رفتاری با هیپنوتراپی و حساسیت زدایی از طریق حرکات چشم و پردازش مجدد بر کاهش علایم اختلال استرس پس از سانحه زنان سیل زده بود.

پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون چهار گروهی بود. جامعه آماری، شامل کلیه زنان میانسال سیل زده شهر پل دختر استان لرستان  در سال 1398بود. 100 نفر به روش نمونه گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب شدند و در گروه های آزمایش (3 گروه 20 نفره) و کنترل (یک گروه 20 نفره) به تصادف گمارش شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: جلسات مداخلاتی حساسیت زدایی از طریق حرکت چشم و پردازش مجدد (EMDR) شاپیرو (2001)، جلسات مداخله ای هیپنوتراپی شناختی (علاءالدین، ترجمه ارقبایی و همکاران، 1394) و مقتدر، حسن زاده، میرزاییان و دوستی (1395)، طرح درمان شناختی - رفتاری اهلرز و کلارک (2000) و اهلرز و همکاران (2005) و  مقیاس خودسنجی تاثیر رویداد  (IES-R) هوروویتز و همکاران (1987). تحلیل داده ها با روش تحلیل کواریانس و آزمون تعقیبی بن فرونی انجام شد.  

سه روش مداخلاتی شناختی رفتاری، هیپنوتراپی شناختی و EMDR  بر  کاهش اختلال استرس پس از سانحه تاثیر معنادار داشتند (0/01<p). درمان شناختی - رفتاری تاثیر بیشتری نسبت به EMDR بر کاهش اختلال استرس پس از سانحه داشت (0/01<p).

می توان برای کاهش استرس پس از سانحه از درمان شناختی - رفتاری بهره برد.