رهبری در دو عصر متفاوت رهبری نوگرایی برای عصر مدرن و رهبری فرانوگرایی برای عصر پست مدرن

رهبری به عنوان یکی از عوامل مهم و تاثیرگذار بر سازمانها به طور گستردهای مورد مطالعه و تحقیق قرارگرفته است. هدف این مقاله مطالعه، شناخت و مقایسه رهبری نوگرایی و فرا نوگرایی در دو عصر متفاوت مدرن و پست مدرن میباشد. روش پژوهش در این مقاله به روش جمع آوری اطالعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و اینترنت میباشد. نوگرایی به عنوان یک پدیده فرهنگی است که عناصر زیربنایی و ساختاری آن شامل تسلط بر طبیعت، پیشرفت و تغییر، عقلانیت، کارایی و روابط غیرشخصی و اتکا به وجود »یک بهترین روش« است. پستمدرنیسم در پاسخ به کاستی های مدیریت سنتی و پارادایم مدرنیسم، برای افزایش تغییر و نیازهای سازمان و جامعه به وجود آمده و معتقد است که محیط سازمانی آشفته و در حال تغییر است و دنیای فردا دنیای سازمانهای پسانوگراست که نیازمند رهبران فرا نوگرا میباشند. در تیوری رهبری نوگرا تاکید بر تاثیرات رهبری و مطالعه جایگاه قانونی رهبر در بوروکراسی مدنظر است، رهبران نوگرا معموال علاقه مند به حفظ وضعیت کنونی، سلسله مراتب، داشتن جایگاه رییس، اقتدارگرایی، مرکزگرایی، وحدت و یکپارچگی، داشتن چشماندازهای جهانی، عقالنیت و منطق و... می باشند. در رهبری فرا نوگرایی تمرکز بر چگونگی فرایند رهبری است و به توانایی شخصیتی رهبر و قدرت نفوذ او در باورها، ارزشها، رفتارها و اعمال کارکنان تاکید میشود. رهبری فرا نوگرا در عصر پستمدرن، مفهوم جدیدی از رهبری را با عنوان رهبری خدمتگزار ارایه میکند که دارای ویژگی هایی همچون همدلی، دوراندیشی و گوش دادن موثر میباشند و همواره به دنبال آن هستند که به دیگران خدمت کنند. این شیوه از رهبری بر روابط سالم و کارایی در سازمان تاکید دارد.