بررسی رابطه بین نفس و بدن از نظر اندیشمندان ایرانی (ملاصدرا، جوادی آملی و طباطبایی)

رابطه نفس و بدن از جمله مباحث بحث برانگیز در علم نفس شناسی بین اندیشمندان بوده و هست. عقیده ملاصدرا با بسیاری از اصول مشایین هم راستا می باشد. وی در مقوله رابطه نفس و بدن اصولی را تدوین نمود، با عناوین: اصالت وجود، تشکیک وجود، حرکت جوهری، ترکیب اتحادی ماده و صورت و وحدت نفس و قوا. ملاصدرا رابطه نفس و بدن را با اصول ذکرشده اثبات می کند.

این پژوهش بر اساس مطالعه کتابخانه ای و از نوع تحلیلی- توصیفی است.

. فلسفه ملاصدرا بر اصل «وجود» و تمایز آن از «ماهیت» استوار است. مساله وجود برای همه افراد با علم حضوری و ادراک شخصی قابل استنباط و دریافت می باشد، آنچه تفاوت ها را به وجود می آورد، ماهیت و ذات می باشد، همه رویدادها در اصل مشترک هستند که «وجود» نامیده می شود و در خصوصیات متفاوت هستند که «ماهیت» نامیده می شود. با این توصیف، وجود قطعا حقیقی و ماهیت قطعا نسبی می باشد. جوادی آملی معتقد است حقیقت وجود یکی است، اگر این حقیقت با نشانی آشکار یا پنهان نمایان شود، گستره کثرت کنار می رود. علامه طباطبایی بر این باور است که نفس، امری وجودی است که فی نفسه هم با بدن اتحاد دارد و هم استقلال، به گونه ای که انسان از لحظه به وجودآمدن صورت های گوناگونی را می پذیرد و حیاتی دارد که با شعور و اراده خودش می تواند در امور متفاوت دخل و تصرف داشته باشد.

نتیجه گیری:

 این سه اندیشمند معتقدند، ارتباط بین نفس و بدن ارتباطی واحد و پیوسته است که اتحاد بینشان را نشان می دهد.