اثر جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین بر باززایی گیاهچه از مریستم و رشد هم گروه های جدید سیب زمینی

به منظور بررسی اثر دو تنظیم کننده رشد جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین بر باززایی گیاهچه از مریستم و ویژگی های رویشی گیاهچه های حاصل از مریستم در همگروه های جدید سیب زمینی، این پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل با طرح پایه به طورکامل تصادفی انجام گرفت. فاکتورهای مورد نظر شامل اثر تنظیم کننده های رشد جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین در چهار سطح شامل 1- محیط کشتMS  کامل (شاهد)، 2- محیط کشت MS + 2/0 میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید، 3- محیط کشت MS + 2 میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید و 4- محیط کشت MS + 1 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و فاکتور دوم شامل پنج همگروه برتر سیب زمینی با نام های KSG302، KSG82، KSG48، KSG31 و KSG64 بود. شمار مریستم های رشد کرده (میزان باززایی مریستم) و برخی از ویژگی های رشد گیاهچه های ایجاد شده از کشت مریستم شامل ارتفاع گیاهچه ، وزن گیاهچه، شمار برگ، فاصله و شمار گره ها، شمار و طول ریشه ها اندازه گیری شدند. نتیجه های تجزیه واریانس نشان داد اثرهای اصلی تنظیم کننده رشد، همگروه و برهمکنش تنظیم کننده رشد و نوع همگروه بر میزان باززایی مریستم و هم چنین بر تمامی ویژگی های رشد گیاهچه معنی دار شد. از نظر ویژگی های رشد گیاهچه حاصل از مریستم، همگروه های مورد بررسی در تیمارهای متفاوت از دو تنظیم کننده رشد وضعیت متفاوتی نشان دادند. بیشترین وزن گیاهچه با میانگین 654/0 گرم در همگروه KSG64 در دو محیط کشت MS با غلظت 1 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین و 2 میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید حاصل شد. به طور کلی، با بررسی نتیجه های آزمایش مشخص شد که استفاده از تنظیم کننده رشد به ویژه بنزیل آدنین سبب افزایش قدرت رشد گیاهچه های حاصل از مریستم شد، در عین حال در بیشتر همگروه ها تاثیر معنی داری نیز بر میزان باززایی مریستم داشت. هم چنین، اثرهای جیبرلیک اسید بر میزان باززایی و قدرت رشد گیاهچه در غلظت کمتر وضعیتی مشابه غلظت بالاتر از آن داشت و حتی در مواردی نیز بهتر بود.