بررسی درگیری میوفاشیال در کمردرد مزمن غیر اختصاصی

کمردرد اختلال بسیار شایعی است که درصد چشمگیری از افراد جامعه به آن مبتلا می شوند. درد های میوفاشیال خود مشکلی شایع و اولیه بشمار آمده و لزوما ثانویه به تشخیص های دیگر نیست.

ارزیابی شیوع نشانگان درد میوفاشیال در کمردرد مزمن غیر اختصاصی با یافته های ام آر آی طبیعی .

مواد و روش ها:

 این مطالعه توصیفی_مقطعی بر 171 بیمار کمردرد مزمن غیر اختصاصی و گزارش ام آر آی طبیعی (سن: 6/13 ± 6/43 سال، وزن: 74/71 ± 76/7 کیلوگرم، قد 166/44±7/15 سانتی متر) انجام شد. شیوع این نشانگان در 16 عضله کمر و اندام تحتانی بررسی و پیدا کردن نقاط ماشه ای با لمس بافت در عضلات مورد نظر انجام شد.

7/71 درصد جمعیت مورد مطالعه زن و 3/28 درصد مرد بودند. در 1/97 درصد بیماران دچار کمردرد مزمن دست کم یک عضله نشانگان درد میوفاشیال داشت. نشانگان درد میوفاشیال عضله مربعی کمری 4/47درصد، مولتی فیدوس 4/43درصد، گلوتیوس مدیوس 4/36درصد، گلوتیوس ماگزیموس 7/34درصد، پیریفورمیس 8/31درصد بود. شیوع این نشانگان در دیگر عضلات کمری کمتر از 30 درصد بود. در 7/27 درصد تنها دو عضله درگیر بود. شدت درد و تعداد عضلات درگیر (p= 0/93, r=0/009) ، سن و تعداد عضلات درگیر (p= 0/005, r=0/21)  ، درد و مدت زمان درگیری (p= 0/86, r=0/01) ، درد و جنس (p= 0/93, r=0/009)  همبستگی ضعیف داشتند. درد و ناتوانی همبستگی متوسط (p= 0/03, r=0/46) و ناتوانی و تعداد عضلات درگیر همبستگی ضعیف (p= 0/84, r=0/01)  داشتند.

نتیجه گیری: 

نشانگان درد میوفاشیال در کمردرد مزمن با یافته های ام آر آی طبیعی شیوع بالایی دارد . شایع ترین عضله درگیر، عضله مربعی کمری بود و تعداد عضلات درگیر با سن، شدت درد و ناتوانی همبستگی ضعیفی داشتند.