طراحی مدل بین المللی سازی آموزش عالی در بین دانشگاه های دولتی شمال شرق کشور

روی آوردن به بین المللی سازی در نظام آموزشی عالی از الزامات تبدیل ایران به قدرت علمی اول منطقه در راستای عملیاتی نمودن اهداف سند چشم انداز 20 ساله کشور است. لذا این پژوهش با هدف طراحی مدل بین المللی سازی آموزش عالی در بین دانشگاه های دولتی شمال شرق کشور انجام شد.

پژوهش حاضر یک مطالعه کیفی و کمی با طرح اکتشافی بود که در سال 1397 انجام شد. نمونه آماری در بخش کیفی 18 نفر از خبرگان علمی دانشگاه های دولتی به روش هدف مند و با در نظر گرفتن قانون اشباع و در بخش کمی 302 نفر از خبرگان به صورت تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها در بخش کیفی مصاحبه نیمه ساختاریافته و در بخش کمی پرسشنامه محقق ساخته بین المللی سازی آموزش عالی بود. برای تحلیل داده ها در بخش کیفی جهت شناسایی مقولات از روش تحلیل محتوا استفاده و در بخش کمی طراحی مدل با استفاده از مدل معادلات ساختاری انجام گردید.

نتایج حاصل از تحلیل اکتشافی نشان داد که از میان 126 شاخص موجود، در نهایت 8 بعد شناسایی و نامگذاری گردید (راهبردهای سیاسی، راهبردهای دانشگاهی، راهبردهای ارتباطی، ایجاد تشکیلات ویژه، ساختار و روابط سیاسی، رویکردهای بین دانشگاهی، خدمت محوری، و رهبری انعطاف پذیر). طراحی مدل با استفاده از مدل معادلات ساختاری انجام گردید. مقدار t ابعاد بین المللی سازی نظام آموزش عالی از 40/24 تا 33/16 تخمین زده شد که بیش تر از مقدار tمفروض (96/1) محاسبه شده است. بیش ترین مقدار t مربوط به بعد راهبردهای سیاسی(F1) و کم ترین آن بعد ساختار و روابط سیاسی(F5) است.

با توجه به یافته های تحقیق، می توان بیان نمود که تمام ابعاد فوق بر بین المللی سازی نظام آموزش عالی اثر مثبت و مستقیم می گذارد.