آثار جاذب های مختلف بر عملکرد و فراسنجه های کبدی جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های ‏آلوده به آفلاتوکسین

این آزمایش جهت بررسی اثر آلومینوسیلیکات، اسید هیومیک، دیواره سلولی مخمر، پودر گیاهی و یک توکسین بایندر تجاری برای کاهش آثار آفلاتوکسین B1 در جیره جوجه های گوشتی انجام شد. آزمایش با استفاده از 320 قطعه جوجه گوشتی در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار، 4 تکرار و 10 قطعه پرنده در هر تکرار از سن 7 تا 28 روزگی انجام شد. تیمار های آزمایشی شامل: 1) شاهد منفی (بدون آفلاتوکسین)، 2) شاهد مثبت (حاوی 3/0 میلی گرم آفلاتوکسینB1 در کیلوگرم جیره)، 3) شاهد مثبت + آلومینوسیلیکات، 4) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک، 5) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ دیواره سلولی مخمر، 6) شاهد مثبت+ آلومینوسیلیکات+ اسید هیومیک+ دیواره سلولی مخمر، 7) شاهد مثبت+ توکسین بایندر تجاری مگنوتوکس و 8) شاهد مثبت+ پودر گیاهی بود. استفاده از جیره حاوی آفلاتوکسین سبب کاهش عملکرد رشد جوجه ها، افزایش وزن کبد، قلب و پانکراس و کاهش غلظت آلبومین، پروتئین کل و گلوکز سرم شد (05/0>P). افزودن آلومینوسیلیکات به عنوان جاذب به تنهایی در کاهش آثار منفی آفلاتوکسین موثر بود. افزودن دیواره سلولی مخمرسبب تقویت اثرات آلومینوسیلیکات شد، اما افزودن اسید هیومیک زیاد موثر نبود. در مجموع، به نظر می رسد ترکیب آلومینوسیلیکات و دیواره سلولی مخمر بیشترین جذب آفلاتوکسین B1 را دارا می باشد.