ارزیابی ارگونومیکی ریسک فاکتورهای اختلالات اسکلتی-عضلانی در کارگران کارگاه های ساختمانی با روش WERA و پرسشنامه Cornell

با توجه به آمار بالای شیوع بالای اختلالات اسکلتی عضلانی در کارگران صنعت ساختمان سازی، هدف از این مطالعه بررسی شیوع اختلالات اسکلتی عضلانی و ریسک فاکتورهای مرتبط با آن در انواع وظایف شغلی انجام شده در کارگران یک کارگاه ساختمان سازی بود.

این مطالعه توصیفی-تحلیلی در سال 1397 بر روی 150 نفر از کارگران شاغل به روش سرشماری در یک کارگاه ساختمانی در تهران انجام شده است. ابزار جمع آوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه کرنل (CMDQ) و روش ارزیابی ریسک ارگونومی WERA بود. به همراه تکمیل پرسشنامه ها ارزیابی پوسچر کارگران در حین انجام کار در هر ایستگاه کاری انجام گردید. داده های جمع آوری شده در نرم افزار 22 SPSS  با آزمون های توصیفی و تحلیلی مناسب  مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته ها: 

نتایج آنالیز پرسشنامه ها نشان داد که کمر دارای بیشترین نمره میانگین درد بود و مچ دست، زانو و شانه در رده های بعدی قرار گرفتند. نتایج ارزیابی به روش WERA هم بیشترین نمره ریسک را در نواحی کمر و شانه تخمین زد. همچنین بین نمره ارزیابی WERA و نوع شغل از لحاظ آماری اختلاف معناداری وجود داشت (001/0˂p). در این میان مشاغل بنایی، آزمایش بتون و جوشکاری دارای بیشترین نمره میانگین بودند که سهم زیادی از اختلاف معنادار به دست آمده را به خود اختصاص می دهند.

نتیجه گیری:

 با توجه به نتایج حاصل شده در مطالعه، بیشترین ریسک فاکتورهای ارگونومیکی در فعالیت های گروه های شغلی گسترده همراه با وظایف شغلی متعدد بوده که کارگران را در مواجهه با ریسک فاکتورهای جدی در نواحی کمر و زانوها قرار می دهد. لذا انجام مداخلات ارگونومیک برای بهبود شرایط کاری این مشاغل ضروری است.