تشخیص بالینی، پاتولوژیک و آنتی ژنیک بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک در استان فارس

بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک یک بیماری ویروسی حاد واگیردار در نشخوارکنندگان اهلی و وحشی می باشد که سبب بروز خسارتهای اقتصادی می شود. در این بررسی از تعداد 56 راس گوسفند و بز دارای نشانه های درمانگاهی بیماری از نواحی مختلف استان فارس، 16 راس جهت شناسایی آنتی ژن ویروس به روش ایمونوکاپچرالایزا و شش راس جهت بررسی ضایعات هیستوپاتولوژیک مورد نمونه برداری قرار گرفتند. نشانه های بالینی شامل تب بالا، بی اشتهایی، وجود ترشحات موکوسی چسبناک در پیرامون چشم، اکسودای موکوسی چرکی در بینی همراه با ضایعات اروزیو و زخمی در مخاط دهان و اسهال بود. در کالبدگشایی، ضایعات اروزیو تا السراتیو حفره دهانی همراه با غشای کاذب سفید مایل به خاکستری، پرخونی و ادم ریه ها بخصوص در لوب های قدامی- شکمی و قلبی، تورم و بزرگی عقده های لنفاوی مزانتریک و پرخونی روده ها مشاهده شد. در هیستوپاتولوژی، دژنرسانس آبکی سلولهای خاردار و نکروز همراه با تشکیل سلولهای سینسیشیا و گنجیدگی های داخل سیتوپلاسمی و داخل هسته ای در ضایعات حفره دهانی مشاهده گردید. در ریه ضایعات مختلفی شامل ماکروفاژهای آلویولی بزرگ حاوی گنجیدگیهای داخل سلولی ایوزینوفیلیک، سلول های غول پیکر سینسیشیا در آلویولها و پنومونی بینابینی تشخیص داده شد که بیانگر تشخیص قطعی بیماری طاعون نشخوارکنندگان کوچک می باشد. از 16 نمونه مطالعه شده به روش ایمونوکاپچرالایزا نیز 15 نمونه (93%) مثبت و حاوی آنتی ژن ویروس بودند. لذا، جهت جلوگیری از خسارات اقتصادی به صنعت دامپروری تشخیص صحیح این بیماری و اجرای برنامه های کنترل و پیشگیری مانند واکسیناسیون بموقع مورد تاکید قرار می گیرد.