تاثیر PRP آلوگرافت و PRP زنوگرافت بر ترمیم استخوان در مدل حیوانی خرگوش

آآسیب های وسیع استخوانی ناشی از تصادف، تومور، استیومیلیت، شل شدن ادوات تثبیتی، یا استیوتومی های اصلاحی نیازمند مداخلات جراحی میباشند، زیرا ترمیم خود به خودی فقط در آسیب های کوچک و محدود انجام می گیرد. پیوند استخوان خودی هنوز به عنوان یک استاندارد طلایی در پیوند به شمار می آید. امروزه استفاده از تکنیک هایی مثل پیوند خودی(آلوگرافت) ،غیرخودی(زنوگرافت) و جایگزین های مواد معدنی استخوانی بسیار رایج شده است. از بین هزاران عامل رشد می توان به عوامل رشد مشتق از پلاکت، عامل رشد عروقی و عامل رشد و تمایز دهنده اشاره کرد که بعد از ترشح باعث رشد و تکثیر سلولهای پیش سازو هم چنین فیبروبلاستهای موضع می شود. اگر در موضعی به دلیل کاهش جریان خون تعداد این سلولها کم باشد می توان با تزریق پلاکت و یا محتوای آنها روند ترمیم را افزایش داد. این پژوهش بر روی 4گروه خرگوش انجام شد. گروه شاهد که دچار نقیصه ی استخوانی بود هیچ ماده ای پیوند زده نشد (5 خرگوش) ودر گروه اتولوگ (5 خرگوش) که در محل نقیصه از استخوان خودی استفاده شد. در گروه زنولوگ (5 خرگوش) که در آن از PRP گاوی و در گروه آلوژنیک (5 خرگوش) که PRP خرگوش در آن استفاده شد. تزریق به این 4 گروه در روزهای 3،5 و7 صورت گرفت و ارزیابی رادیوگرافی هر دو هفته تا 8 هفته و هیستوپاتولوژی در هفته هشتم صورت گرفت. طی مشاهدات و ارزیابی که در این پژوهش صورت گرفت. نشان داد که استفاده ازPRP در نقیصه استخوانی خرگوش کارآمد بوده و این مسئله با استفاده از PRP گاوی (زنولوگ) بیشتر نمایانگر بوده است.