اثر محدودیت اعتباری بنگاه بر بیکاری در قالب یک مدل تعادل عمومی پویای تصادفی

هدف مقاله حاضر بررسی اثر تکانه‏های محدودیت اعتباری بنگاه در تامین مالی بر عملکرد بازار کار به خصوص در مورد بیکاری و ایجاد ظرفیت های شغلی در دوره زمانی 1396- 1375 با رویکرد تعادل عمومی پویای تصادفی (DSGE) است. در این مطالعه اصطکاک مالی از طریق وجود قراردادهای ناقص در بازار رخ می دهد. در این مدل محدودیت قرض گیری برای بنگاه در ارتباط با موجودی سرمایه می باشد که منجر به این می شود که واکنش بازار کار به تکانه بهره‏وری بسیار اندک و کند باشد. ویژگی الگوی مزبور این است که در هر دوره اشتغال (بیکاری) از شرایط حاکم بر بازار کار بدست می آید. در هر دوره، تعداد افرادی که استخدام می شوند به فرصت های شغلی ایجاد شده توسط بنگاه ها و تعداد بیکاران بستگی دارد. در این صورت، اگرتعداد فرصت های شغلی ایجاد شده کم باشد یا تعداد بیکاران زیاد باشد، بیکاری غیر ارادی پدید می آید که با اقتصاد ایران تطابق بیشتری دارد. نتایج بدست آمده نشان می دهد که تکانه اعتباری ناشی از محدودیت بنگاه در تامین مالی سرمایه گذاری در کشور بیکاری را تشدید می کند. همچنین نتایج بیانگر این است که محدودیت اعتباری بنگاه در فرآیند استقراض منجر به کاهش ظرفیت های شغلی و کاهش احتمال پیدا کردن شغل در بازار کار می شود.