آموزش صلح و شهروندی جهانی به کودکان و نقش آن در پیشگیری از خشونت

زیستن در دوران جهانی شده کنونی، بیش از هر چیز نیازمند دانش، بینش و مهارت هم زیستی مسالمت آمیز در کنار انسان هایی از رنگ و نژاد و فرهنگی متفاوت فارغ از مرزبندی های جغرافیایی، قومی و نژادی است. چرا که این به هم پیوستگی جهانی و مسایل و چالش های متعاقب آن از قبیل؛ گسترش مهاجرت، جنگ های بین المللی، خشونت ها و اعتراضات خشن و... نیازمند راه حل هایی در مقیاس جهانی است. مقاله حاضر، با مرور ادبیات تحقیق به دنبال استخراج مولفه ها و اجزاء آموزش صلح به کودکان و ارایه مدلی در این زمینه و همچنین بررسی نقش این قبیل آموزش ها در کاهش و پیشگیری از خشونت و افراطی گری می باشد. یافته های این بررسی در قالب مدل مفهومی آموزش صلح، شامل مولفه هایی از قبیل؛ «توسعه طرز فکر مثبت در کودکان»، «گسترش مفاهیم همدلانه»، «احترام بر اساس مفاهیم کرامت انسانی»، «توسعه تفکر انتقادی برای حل مساله»، «کشف مفهوم صلح از طریق آموزش کنترل احساسات» و نهایتا «پرداختن به مفهوم خود واقعی شخص»؛ ارایه شده است. نتایج تحقیق بیانگر این است که در صورتی می توان از بروز رفتار خشونت آمیز و افراطی پیشگیری کرد که شهروندان از سنین کودکی، تحمل عقاید و اندیشه های مختلف و پذیرش تنوع و دگرگونی را فراگرفته باشند و دارای مهارت حل تعارضات و کشمکش ها بدون خشونت باشند. آموزش صلح به کودکان و نوجوانان و در نگاهی کلان تر از طریق آموزش شهروندی جهانی، می تواند این آرزوی فراگیر را محقق سازد و نهایتا پیشنهاد شد که این آموزش ها مورد توجه و تاکید بیشتر سیاستگذاران آموزشی و به ویژه طراحان کتب درسی قرار گیرد.