مقایسه اثر تمرین تقویتی اسکات و پرس پا بر فعالیت الکترومایوگرافی عضلات چهارسر ران هنگام پایین آمدن از پله

تمرینات اسکات و پرس پا از شیوه هایی است که برای تقویت عضلات اندام تحتانی مورد استفاده قرارمی گیرد. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر تقویت عضلات چهار سر رانی در دو تمرین اسکات و پرس پا بر عملکرد این عضله در فعالیت پایین آمدن از پله می باشد.

تعداد 20 نفر از دانشجویان مرد سالم به دو گروه مساوی به نام های اسکات و پرس پا تقسیم شدند. این گروه ها به مدت 12 جلسه به ترتیب به تمرینات اسکات همراه با حداکثر آداکشن ران و پرس پا همراه با حداکثر آداکشن ران پرداختند. همزمان با ثبت الکترومیوگرافی، با استفاده از یک سیستم تصویری Vicon با چهار دوربین سری T (Hz200) مراحل استقرار روی پله و نوسان پا مجزا شدند و داده های الکترومیوگرافی هر مرحله جداگانه مورد تحلیل آماری قرار گرفت.

درگروه اسکات و در مرحله استقرار، فعالیت الکتریکی عضله پهن داخلی پای چپ بعد از دوره تمرینی به طور معناداری کمتر از آن در قبل از دوره تمرینی بود (040/0=p). درگروه پرس پا، فعالیت عضله پهن داخلی پای راست در مرحله نوسان و پهن داخلی پای چپ در هر دو مرحله بعد از دوره تمرینی کم تر از آن در قبل از تمرین بودند (05/0≥p). تمرین موجب کاهش شدت فعالیت عضله پهن داخلی شد. این کاهش در گروه پرس پا بیشتر از آن در گروه اسکات بود (050/0=P).

تقویت عضلات چهارسررانی با استفاده از تمرینات پرس پا در مقایسه با تمرینات اسکات نتایج بهتری را به دنبال داشت. کاهش فعالیت عضله پهن داخلی در اثر این تمرین به منزله بالا رفتن قدرت نسبی این عضله است. توصیه می شود در برنامه تقویت انتخابی عضله پهن داخلی از پرس پا همراه با آبداکشن ران استفاده گردد.