اینترلوکین 6 در سرم بیماران نارسایی کلیه دیالیزی با نارسایی شدید قلبی افزایش می یابد

نارسایی کلیه از جمله معضل های مهم بهداشتی تلقی می شود. میانگین عمر بیماران دیالیزی سه تا پنج سال است. شایع ترین دلیل مرگ حوادث قلبی - عروقی است. ریسک فاکتورهای معمول بیماری های قلبی نظیر دیابت و فشار خون به تنهایی توجیه کننده وجود ریسک بالای این قبیل حوادث در این بیماران نیستند. نقش التهاب و افزایش فاکتورهای التهابی بیش از سایر علل مطرح شده است. در این میان اینترلوکین 6 قوی ترین قدرت پروگنوستیک برای پیشگویی مرگ در بیماران دیالیزی را دارد و به نوعی بهترین مولفه  بیان التهاب زمینه ای ا ست. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط اینترلوکین 6 با یافته های اکو کاردیو گرافی در بیماران دیالیزی است.

مواد و روش ها:

در این مطالعه که از نوع توصیفی است، 52 نفر بیمار بالغ (19 تا 80 سال) مبتلا به ESRD تحت دیالیز با نمونه گیری غیرتصادفی آسان از نمونه های در دسترس انتخاب شدند. اطلاعات با چک لیست تهیه شد، که حاوی متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنسیت، مدت ابتلا و دلیل زمینه ای نارسایی کلیه و سابقه بیماری قلبی بود. اینترلوکین 6 با تکنیک الیزا تعیین شد. یافته های اکوکاردیوگرافی شامل Ejection Fraction، قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ، همگی توسط یک نفر متخصص قلب با یک دستگاه اکوکاردیوگرافی ثابت، در بیماران تعیین شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 23 آنالیز شد.

یافته ها:

افراد دیالیزی با نارسایی قلبی شدید نسبت به دیگر افراد دیالیزی از سطوح IL-6 بالاتری برخوردار بودند (P-Value 0.044). در سایر بررسی های انجام شده در این مطالعه، ارتباط معناداری بین سطح سرمی اینترلوکین 6 با قطر سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ مشاهده نشد.

نتیجه گیری: 

به نظر می رسد IL-6  به عنوان فاکتوری مهم، نشان دهنده نارسایی شدید قلب و مرگ و میر بالا در بیماران دیالیزی است. ارتباطی بین سطح اینترلوکین 6 و سپتوم بین بطنی و قطر انتهای دیاستولی بطن چپ وجود ندارد.