فراوانی اینتگرون کلاس I در ایزوله های مقاوم سودوموناس آئروژینوزا جدا شده از نمونه های بالینی

مقاومت دارویی  سویه های سودوموناس آیروژینوزا به عنوان یک پاتوژن فرصت طلب  مطرح است و فرآیند مدیریت و درمان انواع عفونت های ناشی از آن به چالش مهمی تبدیل شده است. هدف این مطالعه بررسی فراوانی اینتگرون کلاس I در ایزوله های مقاوم  سودوموناس آیروژینوزا  جدا شده از نمونه های بالینی و محیطی است.

مواد و روش ها:

این مطالعه توصیفی روی 101 نمونه از بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس بستری در بخش اطفال و بیماران دچار عفونت سوختگی بستری انجام شد. نمونه سواب های گلو وزخم تهیه شد و با روش های متداول میکروبی و بیوشیمایی تعیین هویت شدند.  تست مقاومت آنتی بیوتیکی با روش دیسک دیفیوژن و بر اساس دستورالعمل CLSI  انجام شد. DNA استخراج و برای ژن اینتگرون کلاس I PCR گذاشته شد.

از مجموع 101 سویه جدا شده از بیماران(37 نمونه سیستیک فیبروزیس و 64 نمونه سوختگی)، در مجموع نمونه ها بیشترین حساسیت به آنتی بیوتیک های کلیسیتن 9/96درصد و امیکاسین و پپیراسیلین 8/83درصد و بیشترین مقاومت ایزوله ها به ترتیب به سفتی زوکسیم 100درصد و سفتریاکسون 8/82درصد  مشاهده شد. از مجموع سویه های جدا شده 18 ایزوله نسبت به ایمی پنم مقاومت کامل، هفت ایزوله  مقاومت متوسط و 76 ایزوله حساسیت نشان دادند. نتایج نشان داد که 50درصد از کل سویه ها، دارای مقاومت چندگانه بودند.  نتایج PCR نشان داد که از101 نمونه 4/59درصد (60نمونه) حاوی ژن اینتگرون کلاس یک بودند.  اینتگرون کلاس یک به طور معناداری در سویه های مقاوم به امیکاسین، توبرمایسین، سیپروفلوکساسین و پیپراسیلین حضور داشت. 

نتیجه گیری:

میزان مقاومت  سودوموناس آیروژینوزا نسبت به اغلب آنتی بیوتیک ها بخصوص آنتی بیوتیک های موثر به عنوان انتخاب آخر همانند کلیسیتین، امیکاسین و ایمیپنم  به صورت نگران کننده ای در حال افزایش است.