قدرت پیشگویی کنندگی ابعاد الگوی ارتقای سلامت پندر بر فعالیت های روزمره زندگی در بیماران فلج نخاعی در شهرکرد

فلج نخاعی یک رویداد حاد و ویران کننده است که نتایج آن تغییرات مهم و دایمی را در زندگی افرادی که فلج شده اند ایجاد می کند.  مطالعه حاضر به منظور تعیین قدرت پیشگویی کنندگی سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر در رابطه با انجام فعالیتهای روزمره در بیماران فلج نخاعی در شهرکرد در سال 1398 انجام شد.روش تحقیق: این مطالعه توصیفی- تحلیلی، بر روی 70 بیمار فلج نخاعی در سال 1398  در بیمارستانهای آموزشی شهر شهرکرد انجام شد. بیماران به روش سرشماری وارد مطالعه شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بررسی سازه های الگوی ارتقای سلامت پندر و پرسشنامه استاندارد سنجش فعالیت روزانه بود. داده ها پس از ورود به نرم افزار21 SPSSبا کمک آزمونهای آماری توصیفی و تحلیلی تجزیه و تحلیل شد.

میانگین نمره ی میزان فعالیت روزمره 50/4±03/10 و میانگین نمره ارتقای سلامت 19/24±46/127 بود . آزمون همبستگی پیرسون ارتباط معنی داری را بین آیتم های الگو ارتقای سلامت پندر (رشد معنوی ، مسئولیت سلامت، فعالیت جسمی، تغذیه، ارتباط بین فردی ، مدیریت استرس) و  میزان فعالیتهای روزمره زندگی نشان داد (05/0 <p). بر اساس نتایج تحلیل رگرسیون، قدرت پیشگویی کنندگی آیتم های الگو پندر 542/0  به دست آمد وقدرت پیشگویی کنندگی سازه بعد معنوی، قویتر از سایر ابعاد بود.

یافته های این پژوهش، نشاندهنده این است که انجام رفتارهای ارتقا دهنده سلامت در بیماران فلج نخاعی از سطحی متوسط برخوردار میباشد و نقش بعد معنوی و سپس بعد مدیریت استرس به عنوان قوی ترین پیشگویی کننده با انجام فعالیتهای روزمره ارتباط دارد که توصیه می گردد با انجام مداخلات مبتنی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در راستای ارتقا فعالیت های روزمره در این بیماران، جهت این دو بعد از میان ابعاد 6 گانه الگوی ارتقای سلامت پندر برنامه ریزی دقیقتری انجام پذیرد.