ضریب اصلاح m برای میانقاب های با و بدون بازشو بر اساس اطلاعات آزمایشگاهی

میان قاب، دیواری است که در داخل و در تماس کامل با قاب اجرا می شود و سختی و مقاومت آن را به مقدار قابل ملاحظه ای افزایش می دهد. در آیین نامه های به سازی لرزه ای توصیه شده پس از بررسی کفایت اعضا و اتصالات قاب برای تحمل نیروهای حاصل از کنش میانقابی، وجود میانقاب با یک دستک فشاری قطری مدل سازی گردد. در مورد میانقاب های دارای بازشو نیز رویه مشابهی به کار گرفته می شود و در آیین نامه های بهسازی استفاده از ظرفیت آنها مجاز دانسته شده است. این در حالی است که برای مدل سازی آنها در سازه لازم است علاوه بر ارایه مدل ریاضی، مقدار ضریب اصلاح (m) ارایه گردد که در حال حاضر پیشنهادی برای هریک از این موارد وجود ندارد. بنابراین در این تحقیق تلاش شده است که مقدار ضریب اصلاح بر اساس کارهای آزمایشگاهی موجود در ادبیات فنی ارایه گردد. برای این منظور، مقدار این ضریب برای نمونه های دارای بازشو و همچنین نمونه های مشابه توپر محاسبه و با یکدیگر مقایسه شده است. در انتها، نشان داده شده است که ضریب اصلاح m برای میانقاب های دارای بازشو را می توان برابر با مقدار متناظر میانقاب فاقد بازشو در نظر گرفت. در ادامه ضریب اصلاح میانقاب های توپر مورد توجه قرار گرفت. عوامل موثر بر ضریب اصلاح این گونه میانقاب ها بررسی و نشان داده شد که ضریب اصلاح این گونه میانقاب ها فقط تابع جنس میانقاب و قاب پیرامون آن است و به رغم پیشنهاد آیین نامه ها، به نسبت بعدی و نسبت مقاومت قاب به میانقاب وابسته نیست. در ادامه مقادیری برای ضریب m میانقاب توپر برحسب جنس قاب و میانقاب پیشنهاد شد.