بررسی تاثیر زمین لرزه بر تراز آب های زیرزمینی و آبدهی چاه های آب ناشی از زمین لرزه 20 فروردین ماه 1392 کاکی با بزرگای گشتاوری 3/6 در استان بوشهر

با وقوع زمین لرزه، بخشی از انرژی آزاد شده به صورت امواج کشسان از کانون زمین لرزه منتشر می شود. سرعت این امواج به جنس محیط کشسان و الگوی انتشار آنها به سازوکار گسلش بستگی دارد. پاسخ محیط به امواج طولی به صورت تراکم و انبساط محیط ظاهر می شود. تراکم و انبساط محیط می تواند منجر به تغییراتی در محیط انتشار امواج ازجمله تغییر در سطح تراز آب و تغییرات آبدهی در آبخوان ها، چاه ها و چشمه ها قبل، حین و بعد از وقوع یک رویداد لرزه ای شود. تغییرات تراز آب می تواند در ایجاد دگرشکلی در پوسته، تاثیر بر منابع آبی و تولیدات نفتی، شروع روانگرایی، کنترل توزیع پس لرزه ها، چکانش زمین لرزه های جدید و فوران گل فشان ها موثر باشد؛ از این رو، این تغییرات نسبت به دیگر اثرهای هیدرولوژیکی زمین لرزه از اهمیت بیشتری برخوردار است. در این مطالعه، اثر زمین لرزه کاکی (3/6Mw) واقع در استان بوشهر (20 فروردین ماه 1392) بر تراز و آبدهی چاه های مناطق مجاور کانون زمین لرزه در محدوده ای با شعاع 50 کیلومتر از رومرکز بررسی شده است. به این منظور، سطح تراز آب چاه های پیرامون رومرکز در ماه های متوالی در سال های قبل، حین و بعد از وقوع رویداد با هم مقایسه شدند. با توجه به سازوکار کانونی زمین لرزه، با برآورد مناطق کشش و فشارش در منطقه مطالعاتی، به بررسی همخوانی اثر رویداد در این مناطق با تغییرات سطح تراز آب و آبدهی چاه ها و چشمه ها پرداخته شد. ارزیابی ها بیانگر بالا آمدن سطح آب چاه ها و افزایش آبدهی چاه ها و چشمه هایی است که در محدوده تشعشع امواج فشاری واقع شده اند. به عبارت دیگر، بیشتر چاه هایی که در راستای تابش امواج تراکمی هستند، در یک بازه زمانی چند ماهه (حداکثر چهار ماه) افزایش سطح تراز را نشان می دهند.درمقابل، چاه هایی که در راستای تنش برشی قرار دارند، یا با افت سطح تراز آب مواجه شده اند یا تغییر محسوسی نداشته اند.