امکان استفاده از بافت روده ماهی سنگسر معمولی(Pomadasys kaakan) و سرخو معمولی(Lutjanus johnii) به عنوان نشان گر آلودگی در دریای عمان

بررسی ضایعات بافتی یکی از نشان گرهای زیستی قابل اطمینان حضور آلاینده های موجود در محیط های آبی و بدن آبزیان است. هدف مطالعه حاضر بررسی آسیب شناسی بافت روده به عنوان نشانگر آلودگی محیطی در ماهی سنگسر معمولی(Pomadasys kaakan) و سرخوی معمولی(Lutjanus johnii) دریای عمان بود.

تعداد 9 قطعه ماهی سنگسر معمولی(میانگین طول کل 35/4 ± 5/35 سانتی متر و میانگین وزن کل 58/5 ± 512/6گرم)و 9 قطعه ماهی سرخو معمولی(میانگین طول کل 3/41± 22/5 سانتی متر و میانگین وزن کل22± 205/6 گرم) از سه ایستگاه کنارک، هفت تیر و رمین با استفاده از تور گوش گیر در زمستان 1395 صید گردید. بافت روده ماهیان به منظور مشاهده نوع و شدت ضایعات بافتی، جداسازی و در محلول بوین تثبیت گردید. پس از انجام مراحل روتین بافت شناسی، با استفاده از دستگاه میکروتوم مقاطع بافتی با ضخامت 5 میکرون از بافت روده تهیه و با روش هماتوکسیلین-ایوزین رنگ آمیزی شد. سپس ضایعات بافتی با استفاده از میکروسکوپ نوری مجهز به دوربین عکسبرداری دیجیتال مورد ارزیابی قرار گرفت.

ضایعاتی چون نکروز، تشکیل هسته های پیکنوتیک، خون ریزی، واکویوله شدن، هیپرپلازی و تورم سلولی در بافت روده ماهیان در ایستگاه های مورد مطالعه مشاهده شد. کمترین ضایعات بافتی در ماهیان صید شده از ایستگاه کنارک و رمین و بیشترین میزان آن در ایستگاه هفت تیربود.

دلیل این امر می تواند بیشتر بودن میزان تردد و پهلوگیری لنج های صیادی، کشتی های باری و تجاری در آب های نیمه بسته این اسکله ها باشد.