اندازه گیری فلزات سنگین آهن و روی در عضله ماهی سوکلا (Rachycentron canadum) در گروه های مختلف طولی در صید آب های شمال غربی خلیج فارس

این تحقیق به  منظور سنجش و مقایسه میزان تجمع فلزات سنگین آهن و روی در بافت عضله ماهی سوکلا (Rachycentron canadum) و ارتباط آن با طول کل، وزن کل و سن ماهی در آب  های شمال غربی خلیج  فارس انجام شد. 96 نمونه ماهی در 6 گروه طولی تهیه شد. هضم شیمیایی نمونه ها به روش خشک و سنجش غلظت فلزات سنگین به  روش جذب اتمی انجام گردید. اختلاف بین میانگین ها با کمک آزمون آماری آنالیز واریانس یک  طرفه (ANOVA) و ارتباط معنی  دار در سطح 95 درصد تعیین شد. میانگین غلظت فلزات آهن و روی در بافت عضله ماهی سوکلا به  ترتیب 2/78±25/50 و 1/23±9/06 میلی گرم بر کیلوگرم وزن خشک بود (0/05>P). بالاترین میزان تجمع فلز آهن در بین گروه های طولی مختلف متعلق به گروه 110-102 سانتی  متر (0/74±28/21 میلی گرم بر کیلوگرم) و بیش  ترین مقدار روی متعلق به گروه طولی بزرگ  تر از 127 سانتی  متر (0/47±10/27 میلی گرم بر کیلوگرم) بود. رابطه مثبتی بین عوامل طول کل، وزن کل و سن با تجمع فلزات آهن و روی برقرار بود که در سطح معنی  داری دیده نشد (0/05<P). میزان روی در عضله ماهی سوکلا در مقایسه با آستانه استانداردهای جهانی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، وزارت کشاورزی شیلات انگلستان (MAFF) و انجمن ملی بهداشت و سلامت استرالیا (NHMRC) (به  ترتیب 1000، 50 و 100 میلی  گرم در کیلوگرم) پایین  تر بود. میزان آهن در عضله این ماهی از حد مجاز استاندارد سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) (5 میلی  گرم در کیلوگرم) بالاتر به  دست آمد.