بررسی ساختاری و معنایی صفت های برگرفته از نام جانوران در گویش ‏لری بختیاری:‏ تحلیلی در زبان شناسی زیست محیطی

عوامل مختلفی در شکل گیری واژه ها در جامعه زبانی دخیل اند. محیط پیرامون گویشوران، ارتباط با طبیعت و اقلیم منطقه زندگی ازجمله این عوامل اند. زبان شناسی زیست محیطی یکی از گرایش های کاربردی جدید است که به بررسی ارتباط میان زبان و محیط طبیعی-اجتماعی گویشوران آن زبان می پردازد. ایران تنوع فراوانی در زیست بوم های طبیعی دارد؛ با توجه به ارتباط تنگاتنگ مردم ایران، به ویژه در گذشته با زیست بوم های پیرامونشان، انتظار می رود بتوان نتایج قابل توجهی از رهگذر مطالعه این تعامل ها به دست آورد. در مقاله حاضر ابتدا به معرفی و توصیف زبان شناسی زیست محیطی پرداخته می شود، سپس صفت های برگرفته از جانوران (به تفکیک حیوانات اهلی، حیوانات وحشی، پرندگان و حشرات) در گویش لری بختیاری مورد بررسی قرار می گیرند. این صفت های برگرفته از نام جانوران، به صورت استعاری برای توصیف جسم و رفتار انسان به کار می رود. داده های پژوهش از منابع نوشتاری و نیز منابع گفتاری از مصاحبه و ضبط گفتار روزمره 4 گویشور بومی به دست آمد. یافته های این پژوهش نشان می دهد این واژه ها و معناهای استعاری شان در توصیف خصوصیات گوناگون افراد، نشان دهنده تامل گویشوران در ویژگی ها و خلق و خوی جانوران محیط پیرامونشان است.