بررسی تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر علائم دیسمنوره اولیه و شاخص های آمادگی عضلانی در دختران نوجوان

هدف از این پژوهش تعیین تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر شاخص های وضعیت عضلانی مرتبط با عضلات مرکزی و علایم دیسمنوره اولیه در دختران نوجوان بود. نمونه های آماری این تحقیق شامل 30 دانش آموز 13-15 ساله مبتلا به دیسمنوره اولیه بودند که به صورت تصادفی در دو گروه تمرین (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. آزمودنی ها پرسشنامه سنجش علایم قاعدگی را جهت سنجش علایم دیسمنوره تکمیل کردند. استقامت عضلات شکمی، تعادل و انعطاف پذیری به ترتیب به وسیله آزمون دراز و نشست، آزمون تعادل ایستادن تک پا و آزمون ولز  در دو مرجله قبل و بعد از برنامه تمرینی اندازه گیری گردید. گروه تمرین در برنامه تمرینات عضلات مرکزی به مدت 8 هفته و هفته ای 3 جلسه شرکت کردند. از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و ضریب همبستگی پیرسون برای تحلیل یافته ها استفاده شد. مقایسه متغیر های بعد و قبل از تمرین نشان داد که تمرینات ثبات مرکزی باعث کاهش معنی دار میانگین علایم دیسمنوره (0/001=p)، افزایش استقامت عضلات شکمی (0/001=p) و افزایش انعطاف پذیری (0/04=p) در گروه تمرین شد، اگرچه بر تعادل تاثیر معنی داری نداشت (0/05<p). نتیجه آزمون همبستگی پیرسون در مورد رابطه تغییرات دیسمنوره و نمره کل آمادگی عضلانی منفی و معنی دار شد (0/55=r، 0/002=p). می توان از تمرینات ثبات مرکزی به عنوان یک روش درمانی برای کاهش شدت علایم دیسمنوره استفاده کرد که با افزایش آمادگی عضلات مرکزی مرتبط می باشد.