تحلیل روابط کمی بین حجم مخروط افکنه هاو ارتباط آن با تکتونیک فعال (مطالعه موردی: مخروط افکنه های دامنه شمالی بزقوش)

مخروط افکنه ها، از بارزترین لندفرم های ژیومورفولوژی رودخانه ای هستند که به عنوان  پدیده ای ژیومورفیک، نسبت به تغییرات تکتونیکی واکنش نشان می دهند و می توان از آنها به عنوان ابزاری، جهت شناخت سیمای تکتونیکی مناطق بهره گرفت. در این پژوهش ابتدا ، مخروط افکنه ها و حوضه های آبریز مربوطه واقع در دامنه شمالی بزقوش از نظر ویژگی مورفومتری (تعداد، مساحت، حجم، نحوه پراکنش) و فیزیو گرافی (طول، مساحت، ارتفاع) استخراج و با بکارگیری5شاخص ژیومورفیک (β، AF، BS، Hi، SL) وضعیت نسبی فعالیت تکتونیکی منطفه ارزیابی گردید. پارامترهای مورد نیازپژوهش شامل (R، S، Hوα) و دیگر پارامترها از طریق تهیه DEM منطقه و همچنین رقومی کردن نقشه های زمین شناسی، گردآوری و جهت انجام محاسبات مربوط به حجم مخروط افکنه ها به ترتیب از روش های چرچ ، گیلز و نرخ بالاآمدگی حوضه های آبریز از مدل نیروی جریان و نرم افزار های  ArcGIS، CADوMATLAB استفاده گردید. سپس بین نتایج بدست آمده روابط همبستگی برقرار گردید. نتایج نشان داد؛ رابطه معناداری بین مساحت حوضه آبریز (BA) و حجم مخروط ها (V) وجود ندارد، در مقابل رابطه مستقیم و معناداری با ضریب همبستگی 78/. بین نرخ بالاآمدگی حوضه ها و حجم مخروط افکنه ها مشاهده گردید.در این راستا با تهیه نقشه های زمین شناسی و موقعیت گسلهای منطقه و همپوشانی آن با محدوده حوضه های آبریز و مخروط افکنه ها، مشخص گردید که تشکیل مخروط افکنه های حجیم (بیجند، اله حق) با وجود دو خط گسلی معکوس و نرمال امتدادلغز راستگرد بالادستی (در خروجی حوضه) همخوانی دارد. برطبق نتایج حاصله، در شرایط مورفوکلیمایی کنونی، می توان تکتونیک را عامل  اصلی در افزایش یا کاهش حجم مخروط افکنه ها محسوب نمود.