نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش بینی فعالیت بدنی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش عوامل روانی-اجتماعی در پیش بینی فعالیت های بدنی دانش آموزان بود. نمونه پژوهش، تمامی دانش آموزان 11 تا 18 ساله مدارس دولتی شهر تهران در نیمسال اول تحصیلی 98-97 بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش به منظور اندازه گیری متغیرهای پژوهش از پرسش نامه های ورزش در اوقات فراغت گودین و شفرد (1985)، خودکارآمدی فعالیت بدنی و حمایت اجتماعی نورمن و همکاران (2005) و پیامد مورد انتظار ورزش رسنیک و همکاران (2000) بهره گرفته شد. نتایج پژوهش نشان دادند بین حمایت اجتماعی و خودکارآمدی اجتماعی با فعالیت بدنی رابطه مثبت معناداری وجود دارد؛ اما بین انتظار پیامد و فعالیت بدنی ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین نتایج بیانگر این بود که حمایت اجتماعی و خودکارآمدی 5/14 درصد از واریانس کل میزان تغییرات فعالیت بدنی دانش آموزان را تبیین می کنند و حمایت اجتماعی پیش بین قوی تری نسبت به خودکارآمدی است.برای افزایش فعالیت بدنی نوجوانان می توان در هر برنامه مداخله ای از حمایت های اجتماعی،به خصوص حمایت های والدین و دوستان به عنوان یک عامل مهم استفاده کرد.