بررسی دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی شیراز در مورد نحوه آموزش ترمیم های کامپوزیت خلفی

استفاده از کامپوزیت در ترمیم دندان های خلفی به عنوان یک ترمیم موفق و ثابت شده مورد تایید قرار گرفته و همزمان با افزایش تقاضا برای دریافت این ترمیم ها، دانشکده های دندان پزشکی نیز مبحث کامپوزیت های خلفی را به دانشجویان خود آموزش می دهند؛ هرچند ارزیابی های محدودی درباره دیدگاه دانشجویان نسبت به کارآیی این آموزش ها صورت گرفته است. براین اساس، تحقیق حاضر با هدف تعیین دیدگاه دانشجویان دندان پزشکی دانشگاه های علوم پزشکی شیراز و آزاد شیراز نسبت به چگونگی آموزش کامپوزیت های خلفی انجام شد. 

مواد و روش ها:

در یک تحقیق توصیفی، 180 دانشجوی سال های 5 و 6 دندان پزشکی در این دو دانشکده، بر اساس لیست موجود و به صورت سرشماری انتخاب و با استفاده از پرسشنامه با روایی و پایایی تاییدشده ارزیابی شدند. پرسشنامه، جنبه های مختلفی از چگونگی آموزش کامپوزیت های خلفی به همراه توانایی های دانشجویان در این مبحث را شامل می شد. داده ها به صورت توصیفی ارزیابی و مقایسات آماری نیز با استفاده از آزمون های student t و chi-square برحسب دانشکده دندان پزشکی محل تحصیل یا جنس تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

در بیشتر موارد، دیدگاه های متوسطی درباره اکثر مباحث مرتبط با آموزش کامپوزیت های خلفی در میان دانشجویان دیده شد، هرچند 0/52 درصد و 3/48 درصد، توانایی خود در ترمیم حفرات یک سطحی و دوسطحی در دندان های خلفی با کامپوزیت را خوب ارزیابی کردند. بر اساس اعتقاد 2/41%، میزان تدریس مبحث کامپوزیت های خلفی در برنامه آموزش نظری در مقایسه با آمالگام ضعیف برآورد شد. بهداشت دهان ضعیف بیمار (5/87 درصد)، استعداد بیمار به پوسیدگی (4/79 درصد) و همکاری ضعیف بیمار حین درمان (6/70 درصد) نیز به عنوان بیش ترین موارد عدم کابرد کامپوزیت های خلفی گزارش شدند. هنگام ترمیم حفرات کلاس I و II، در 0/80% و 3/85% موارد، آمالگام به کامپوزیت ترجیح داده شده و به طور میانگین، دانشجویان 2/10 دندان خلفی یک سطحی، 9/9 دندان دوسطحی و 2/5 دندان خلفی سه سطحی را با کامپوزیت ترمیم کرده بودند. 

بحث و نتیجه گیری:

با وجود برخی نکات مثبت در آموزش کامپوزیت های خلفی، آمالگام ماده ارجح در ترمیم های خلفی صورت گرفته در این دانشکده ها بوده و نیاز به توجه جدی تر به مبحث آموزش کامپوزیت های خلفی و تلاش برای یکسان سازی آموزش ها بر اساس یک دستورالعمل واحد احساس می گردد.