بررسی میزان سطح سرمی اینترلوکین 7 در بیماران مبتلا به استئوسارکوما

سرطان های استخوان اولیه از نوع استیوسارکوما شایعترین اختلالات بدخیمی در دستگاه اسکلتی-عضلانی انسان می باشند. فاکتورهای خطر متعددی از جمله واکنش های التهابی و فاکتورهای ایمونولوژیک در این بیماری معرفی شده اند که از بین آنها میتوان به سایتوکاین ها اشاره کرد. هدف از این مطالعه بررسی میزان سطح سرمی اینترلوکین 7 (IL-7) به عنوان یک سایتوکاین که در مغزاستخوان حضور دارد، در بیماران مبتلا به استیوسارکوما و مقایسه آن با افراد سالم است. در این مطالعه، نمونه های سرمی 28 فرد مبتلا به سرطان استیوسارکوما و 47 فرد سالم بمنظور بررسی سطح سرمی IL-7 با استفاده از تکنیک الایزا مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بدست آمده با استفاده از آزمون آماری t-test تجزیه و تحلیل شد.میانگین سطح سرمی IL-7 در بیماران مبتلا به سرطان استیوسارکوما و افراد گروه کنترل به ترتیب 03/0±1/0 و 02/0±08/0 پیکوگرم در میلی لیتر اندازه گیری شد و تفاوت معنی داری در میانگین سطح سرمی IL-7 بین دو گروه وجود نداشت (515/0=p value). علیرغم  افزایش سطح سرمی IL-7 در متاستاز سرطانهای خاص به استخوان، نتایج بدست آمده از این مطالعه نشان می دهد که سطح سرمی IL-7 در بیماران مبتلا به سرطان اولیه استخوان از نوع استیوسارکوما افزایش معنی داری نمی یابد.  این یافته از آن جهت اهمیت دارد که اینترلوکین 7 سیتوکاین بقای لنفوسیتها در مغز استخوان و سایر اندامهای لنفی می باشد و هرگونه تغییر در سطح آن می تواند منجر به تغییراتی در عملکرد سیستم ایمنی شود.