جایگاه قانونی قرارداد مشارکت در تولید در ایران

قرارداد مشارکت در تولید از جمله قراردادهای مطرح در صنعت نفت جهان است. در قرارداد مشارکت در تولید، شرکت نفتی خارجی به عنوان پیمانکار با بخش دولتی کشور میزبان وارد قرارداد شده و ریسک عملیات نفتی را بر عهده می گیرد. اگر پیمانکار در عملیات نفتی موفق نشود باید منطقه را رها کند و مستحق دریافت هزینه هایش نیست؛ اما اگر موفق شود طبق قرارداد بابت هزینه و ریسکی که متحمل شده مستحق اخذ سهمی از نفت تولیدی به نام نفت هزینه است. علی رغم مطلوب بودن این نوع قرارداد در بسیاری از کشورهای برخوردار از نفت، این قرارداد به دلیل موانع قانونی موجود از مقبولیت خاصی برخوردار نیست. بر این اساس، مقاله حاضر درصدد بررسی جایگاه قانونی این قرارداد در ایران و شناسایی موانع قانونی موجود است.