جداسازی و تعیین خصوصیات اگزوزوم های جدا شده از سلول های بنیادی مزانشیم با استفاده از روش اولترا سانتریفیوژ و پلی اتیلن گلیکول

اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی، می توانند عملکرد مشابهی با سلول های بنیادی مزانشیم در ترمیم بافت های آسیب دیده و همچنین، تعدیل پاسخ های ایمنی داشته باشند. امروزه، این اگزوزوم ها، به عنوان ابزار کارآمدی در طب ترمیمی و همچنین، بیماری های خود ایمن و سرطان مورد توجه قرار گرفته اند.

روش ها:

سلول های بنیادی مزانشیمی، از بافت چربی موش جدا شدند و هویت آن ها تعیین گردید. از سوپ رویی سلول ها با استفاده از دو روش اولترا سانتریفیوژ با دور g 110000 و پلی اتیلن گلیکول (Polyethylene glycol یا PEG) جهت استخراج اگزوزوم استفاده شد. برای بررسی صحت اگزوزوم های جدا شده، از روش های Dynamic light scattering (DLS)، میکروسکوپ الکترونی نگاره،گذاره و آزمون Bradford استفاده شد.

یافته ها:

نتایج حاصل از جداسازی اگزوزوم های مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی با استفاده از PEG نشان داد که بیشترین اگزوزوم های کروری استخراج شده در محدوده ی 300-50 نانومتر بودند، اما روش اولترا سانتریفیوژ محدوده ی 100-30 نانومتری را نشان داد. با استفاده از آزمایش Bradford، میزان غلظت اگزوزوم های استخراج شده با استفاده از اولترا سانتریفیوژ 7/1296 میلی گرم/میلی لیتر و میزان غلظت اگزوزوم های استخراج شده با استفاده از PEG 4/1322 میلی گرم/میلی لیتر گزارش شد.

نتیجه گیری:

در مقایسه ی دو روش جداسازی اگزوزوم ها، نتایج نشان داد که ذرات استخراج شده با روش اولترا سانتریفیوژ دارای خلوص بیشتری می باشند، اما در روش PEG، به علت رسوب PEG بر روی ذرات، اگزوزوم ها دارای ابعاد بزرگ تر و خلوص کمتری می باشند، اما در نهایت، به علت دسترسی کمتر به اولترا سانتریفیوژ با دور بالا، جداسازی به روش PEG نیز کاربردی است.