اثر هشت هفته تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان MFn1 و MFn2 میوسیت های قلب در مدل حیوانی کبد چرب غیرالکلی

کبد چرب غیرالکلی مهم ترین اختلال مزمن کبدی است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی همراه با مصرف رزوراترول بر بیان MFn1 و MFn2 بافت قلب موش های صحرایی مبتلا به کبد چرب غیرالکلی نر بود.

 در این مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی نر به دو گروه بیمار (40=n) و کنترل سالم (8=n) تقسیم شدند. کبد چرب غیرالکلی با رژیم غذایی پرچربی در موش ها القا و سپس این گروه به پنج زیرگروه تجربی تقسیم شد: بیمار، شم، تمرین بیمار، مکمل بیمار و تمرین مکمل بیمار. گروه های تمرینی به مدت هشت هفته برنامه تمرینی دویدن را روی تردمیل انجام دادند. به گروه های مکمل بیمار و تمرین مکمل بیمار (20 میلی گرم / کیلوگرم) رزوراترول تزریق شد. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی، موش های صحرایی تشریح شدند؛ بافت قلب آن ها برداشته شد و بلافاصله در محلول نیتروژن مایع منجمد و در دمای منهای 80 درجه برای اندازه گیری MFn1 و MFn2 نگهداری شد. برای تجزیه و تحلیل آماری از تحلیل واریانس یک راهه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معنی داری P≤0/05 استفاده شد.

 نتایج نشان داد القای کبد چرب باعث کاهش بیان MFn1 و (P=0/001) و MFn2 و (P=0/001)  نسبت به گروه سالم می شود. همچنین در گروه های مکمل بیمار و تمرین مکمل بیمار نسبت به گروه بیمار میزان MFn1 (به ترتیب P=0/002 و P=0/002) و MFn2 (به ترتیب P=0/000 و P=0/000) افزایش معنی داری داشت. 

 احتمالا ترکیبی از تمرین هوازی و رزوراترول می تواند از طریق تغییر در بیان شاخص های هم جوشی میتوکندری، شاخص های آپوپتوز ناشی از استرس اکسیداتیو را در بیماران کبد چرب غیرالکلی تعدیل کند.