پاسخ بیان ژن Bcl-2 و Bax بافت کبد به یک دوره تمرین هوازی به همراه مکمل ال کارنیتین در موش های مسموم شده با بولدنون

 هدف این پژوهش، مقایسه پاسخ بیان ژن های Bcl-2 و Bax بافت کبد به یک دوره تمرین هوازی همراه با مکمل ال کارنیتین در موش های مسموم شده با بولدنون بود.

در این تحقیق تجربی، 30 سر موش نر ویستار با سن 12 هفته و میانگین وزن 7/94± 195 گرم به طور تصادفی به پنج گروه شش تایی (کنترل، بدون درمان، بولدنون، ال کارنیتین و ال کارنیتین + تمرین هوازی) تقسیم شدند. گروه بولدنون پنج میلی گرم بولدنون را به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و گروه ال کارنیتین 100 میلی گرم ال کارنیتین را به ازای هر کیلوگرم وزن بدن دریافت کردند. برنامه تمرین استقامتی هفته ای پنج جلسه با شدت متوسط 50 تا 55 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه، طی شش هفته اجرا شد. دارو هفته ای یک بار به صورت عمیق در عضلات همسترینگ نمونه ها تزریق شد. پس از بیهوشی، موش ها کالبدشکافی شدند و بافت کبد آن ها برداشته شد و میزان بیان آپوپتوز کبد به روش Real Time PCR اندازه گیری شد. داده ها به روش تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی شفه در سطح معنی داری 5 درصد>P تجزیه و تحلیل شد.

میانگین بیان ژن Bax و Bcl-2 در بافت کبد موش های نر ویستار در گروه ها با یکدیگر متفاوت بود (P=0/001). بیان ژن Bax بافت کبد در گروه های ال کارنیتین و تمرین + ال کارنیتین نسبت به گروه بولدنون به طور معنی داری کمتر بود (P=0/001). بیان ژن Bcl-2 بافت کبد در گروه های ال کارنیتین و تمرین + ال کارنیتین نسبت به گروه بولدنون به طور معنی داری بیشتر بود (P=0/001).

به نظر می رسد مکمل ال کارنیتین همراه با تمرینات هوازی منظم، می تواند اثر محافظتی در مقابل آپوپتوز ناشی از استروییدهای آنابولیک آندروژنی داشته باشد.