ارزیابی روابط میان عملکرد دانه و برخی صفات مرتبط با آن در ژنوتیپ های آفتابگردان روغنی

با هدف بررسی تنوع ژنتیکی بین ژنوتیپ های آفتابگردان روغنی و روابط بین صفات و عملکرد دانه، تعداد 12 ژنوتیپ در سال زراعی 1394 در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار تحت کشت قرار گرفتند. بر اساس نتایج حاصل از تجزیه واریانس صفات میان ژنوتیپ ها در سطح احتمال یک درصد برای صفت وزن صد دانه و در سطح احتمال پنج درصد برای صفات قطر طبق و عملکرد دانه تنوع مشاهده شد. نتایج ضرایب همبستگی ساده صفات نشان داد که قطر طبق با صفات ارتفاع بوته و وزن صد دانه بیشترین همبستگی را دارد. نتایج حاصل از تجزیه علیت نشان داد که بیش ترین اثر مستقیم بر روی عملکرد دانه را صفات عرض بذر و ارتفاع بوته داشتند. با استفاده از تجزیه به عامل ها با روش تجزیه به مولفه های اصلی، چهار عامل در مجموع 5/82 درصد از تغییرات داده ها را توجیه نمودند. عامل اول با توجیه 2/34 درصد از کل واریانس داده ها عملکرد دانه نامگذاری شد ، عامل دوم با 9/21 درصد از واریانس تغییرات عامل طول نام گرفت، عامل سوم با توجیه 5/14 درصد از تغییرات داده ها به عنوان عامل وزن صد دانه و عامل چهارم با توجیه 7/11 درصد از کل واریانس داده ها عامل قطر نامگذاری شدند.