تاثیر شوری آب آبیاری بر ویژگی های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ (Carthamus tinctorius L) در منطقه اهواز

به منظور ارزیابی تاثیر شوری آب بر ویژگی های رویشی، کمی و بیوشیمیایی ارقام گلرنگ، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار به مورد اجرا گذاشته شد. فاکتور های مورد بررسی شامل شوری آب آبیاری به صورت 4/0 (آب معمولی)(شاهد)، 4، 8 و 12 دسی زیمنس بر متر و ارقام مختلف گلرنگ (اصفهان، گلدشت و صفه) بود. نتایج نشان داد ارقام مورد استفاده از لحاظ ماده خشک ریشه، طول ریشه، کلروفیل  a، b و کل، تعداد طبق در بوته، تعداد دانه در طبق، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیکی و شاخص برداشت تفاوت معنی دار از لحاظ آماری داشتند. با افزایش میزان شوری، عملکرد دانه و سایر صفات مورد مطالعه به طور معنی داری کاهش یافت. برهمکنش رقم و میزان شوری بر کلیه صفات به جز کلروفیل b معنی دار بود. بیشترین عملکرد دانه با 4/31 گرم در گلدان مربوط به رقم  اصفهان در شوری 4/0 دسی زیمنس برمتر و کمترین مقدار با 10 گرم در سطح شوری 12 دسی زیمنس بر متر در رقم صفه حاصل شد. ضمنا بیشترین عملکرد دانه در شرایط افزایش تنش شوری مربوط به رقم اصفهان و بعد از آن به رقم  گلدشت تعلق داشت. به طورکلی، نتایج این پژوهش نشان داد که در شرایط استفاده از آب شور به ترتیب ارقام اصفهان و گلدشت به دلیل عملکرد و سایر صفات در جایگاه بهتری بودند و می توانند به زارعین جهت کشت توصیه شوند.