بررسی ساختار ژنتیکی و اصالت اسب کرد با استفاده از دوازده نشانگر میکروستلایت

با پیشرفت تکنیک های ژنتیک مولکولی، امروزه تعیین نسب در موجودات و بررسی روند تکاملی آنها امکان پذیر است. در این تحقیق تنوع ژنتیکی و انتساب اسب های نژاد کرد به جمعیت مبدا یا جمعیت هایی از اسب عرب و ترکمن با استفاده از 12 نشانگر ریزماهواره توصیه شده توسط انجمن جهانی ژنتیک حیوانی (ISAG) مورد ارزیابی قرار گرفت. برای این منظور از 238 راس اسب کرد، 36 راس اسب عرب و 30 راس اسب ترکمن در مناطق پراکنش آن ها خون گیری انجام شد. از نمونه های خون گرفته شده DNA به روش نمکی بهینه یافته استخراج شد. DNA به وسیله واکنش PCR چندگانه با استفاده از آغازگرهای نشان دار تکثیر و آلل های هر نشانگر توسط الکتروفورز مویین تعیین شد. میانگین تعداد آلل مشاهده شده و موثر برای تمام نشانگرها به ترتیب برابر با 50/9 و 71/4 محاسبه شد. بیشترین و کمترین هتروزیگوسیتی مورد انتظار به ترتیب در نشانگرهای ASB17 (83/0) و HTG4 (71/0) به دست آمد. تجزیه خوشه ای به روش UPGMA و ضریب Dice، افراد هر نژاد را به صورت کاملا مجزا از هم تفکیک کرد. نتیجه آزمون انتساب بهوش بیزی نشان داد که نشانگرهای استفاده شده تمام افراد را به درستی به جمعیت مبداء منتسب نمود، بنابراین به نظر می رسد می توان از این نشانگرها با دقت بسیار زیاد در تفکیک افراد این نژادها از هم استفاده کرد. در مجموع نتایج حاصل از این تحقیق نشان داد که نشانگرهای ریزماهواره استفاده شده تنوع ژنتیکی بالایی بین کلیه افراد مورد مطالعه دارند، از این رو استفاده از این نشانگرها برای آزمون های انساب و انتساب اسب های کرد توصیه می شود، به طوری که می توان از این نشانگرها در راستای شتاخت و تعیین اصالت در اسب های نژادی کردی بهره جست و اسب های ناخالص را از روند تولید مثلی حذف نمود.