تحلیل رفتار پیزومترها و تعیین تاخیر زمانی تاثیر بارندگی بر نوسانات عمق آب زیرزمینی آبرفت شیراز با شاخص های SPI و GRI

بخش عمده ای از تامین آب شرب و کشاورزی، دو نیاز اساسی بشر از آب زیرزمینی تامین می شود. پیش بینی، پایش، بررسی عملکرد و برنامه ریزی این منبع حیاتی نیازمند مدل سازی است. تاخیر زمانی نوسانات عمق آب زیرزمینی با بارندگی یکی از داده های ضروری مدل ها است. تحلیل رفتار پیزومترها با استفاده از روش همبستگی متقاطع پیرسون بین شاخص های SPI و GRI در آبرفت دشت شیراز به منظور تعیین تاخیر زمانی مذکور هدف پژوهش حاضر است. نتایج نشان داد که رفتار 2/86 درصد از پیزومترها شبیه یکدیگر است و در 3/79 درصد از پیزومترها عمق آب زیرزمینی یک ماه پس از بارندگی کاهش نشان می دهد. بهترین ضریب همبستگی بین شاخص های موصوف در امتداد محور جنوب غربی به سمت شمال شرقی دشت وجود دارد. به علت شیب شمالی- جنوبی دشت، آبرفت شمالی از ضریب همبستگی بهتری نسبت به بخش جنوبی برخوردار است. منطقه مرکزی دشت دارای بیشترین ضریب همبستگی است و حداکثر ضرایب همبستگی در مقیاس زمانی 48 ماهه رخ می دهد. همچنین از سال 1383 به بعد به دلیل کاهش نزولات جوی دشت شیراز، شاخص SPI به سمت خشکسالی میل کرده، اگرچه روند معنی دار نبوده است. اما شاخص GRI از این روند تبعیت نکرده و به طور معنی داری خشکسالی هیدرولوژیک حاد را نشان می دهد که علت آن برداشت بیش از تغذیه، از آبخوان آبرفتی این دشت است.