سنجش کیفیت رسوب بر اساس وضعیت فلزات سنگین (آهن، روی، مس، منگنز و نیکل) در رسوبات ساحلی بندر بوشهر

رسوبات مخزن انباشت انواع آلاینده ها و جزء تفکیک ناپذیر اکوسیستم ها هستند که از این میان، فلزات سنگین به دلیل اثرات زیانبار روی زیست بوم ها و ماندگاری بسیار زیاد از اهمیت زیادی برخوردارند. پژوهش حاضر به منظور تعیین غلظت و درجه آلودگی فلزات آهن، روی، مس، منگنز و نیکل در رسوبات ساحلی بندر بوشهر انجام گرفت. به منظور نمونه برداری از رسوب در بندر بوشهر، مسافتی به طول 10 کیلومتر در نظر گرفته شد. از روش هضم اسیدی برای آماده سازی نمونه ها به منظور آنالیز فلزات استفاده شد. همچنین ویژگی های فیزیکی رسوب با استفاده از روش های استاندارد اندازه گیری شد. شدت آلودگی فلزات سنگین در رسوبات نیز با استفاده از شاخص های درجه آلودگی، درجه آلودگی اصلاح شده، ضریب آلودگی، ضریب غنی شدگی و شاخص های مولر تعیین شد. بر اساس نتایج، توزیع فلزات در رسوبات به صورت نیکل > مس > روی > منگنز > آهن به دست آمد. در مطالعه حاضر به دلیل فاصله عسلویه تا بندر بوشهر مقادیر کمتری برای فلز نیکل به دست آمد. نتایج شاخص های آلودگی ژیوشیمیایی مولر و سایر شاخص ها حاکی از آن بود که رسوبات سطحی منطقه مورد مطالعه در وضعیت غیر آلوده قرار دارند. مقایسه میانگین فلزات در رسوبات با استانداردهای کیفیت رسوب نشان داد که غلظت فلزات مطالعه حاضر از سطوح استانداردها کمتر است. در نتیجه نوار ساحلی بندر بوشهر نسبت به فلزات آهن، روی، مس، منگنز و نیکل فاقد آلودگی است. این پژوهش نشان می دهد که اگرچه تغییرات کمی در یافته های این شاخص ها وجود دارد، ترکیب آنها درک جامع تری از خطرات فلزات سنگین در رسوبات سطحی بندر بوشهر به ما می دهد.