امکان سنجی اجرای سامانه آبیاری قطره ای با توجه به کیفیت آب زیرزمینی: مطالعه موردی دشت خرم آباد

یکی از راهکارهای افزایش بهره وری آب در کشاورزی، استفاده از سامانه های نوین آبیاری است و برای طراحی دقیق این سامانه ها نیاز به ارزیابی کیفیت آب است. هدف از این پژوهش، بررسی کیفیت آب زیرزمینی دشت خرم آباد برای پیاده سازی سامانه های آبیاری قطره ای است و از شاخص های کیفی EC، SAR، TDS، TH،  Naو pH مربوط به سال های آماری 1395-1391 استفاده شد. در این پژوهش ابتدا نرمال بودن داده ها بررسی و مشخص شد که داده ها غیرنرمال هستند، از این رو از روش لگاریتم گیری برای نرمال سازی استفاده شد. برای ارزیابی کیفیت آب زیرزمینی منطقه از روش های زمین آمار استفاده شد و از بین روش های مختلف، روش درون یابی کریجینگ معمولی با کمترین جذر میانگین مربعات خطا برای همه پارامترها استفاده شد. نقشه های پهنه بندی کیفیت نشان داد که در نواحی شمال و جنوب شرق، غلظت EC و SAR از نظر طبقه بندی کیفی در وضعیت بد قرار دارد، TDS دارای غلظت بیش از 4000 میلی گرم در لیتر است و Na غلظتی بیش از 15 میلی اکی والانت در لیتر را داراست. در این نواحی TH با غلظت بیش از 730 میلی گرم در لیتر بیشترین آلودگی را دارد و در نواحی مرکزی دشت، خطر رسوبات کربنات بیشتر است. میزان LSI در نواحی غربی بیشتر از یک است که حدود 12 درصد از دشت را شامل می شود، در این نواحی برای اجرای سامانه های قطره ای محدودیت وجود دارد. درحالی که بهترین کیفیت برای اجرای این سامانه ها در قسمت جنوب شرق دشت قرار داشت و 19 درصد دشت را دربر می گیرد. درنهایت نقشه تلفیق شده مشخصات کیفی نشان داد که بیشترین غلظت مشخصه های کیفی در نواحی شمالی، مرکزی و جنوبی قرار دارد که 29/62 درصد از وسعت دشت را شامل می شود.