ضرورت تحول فرهنگی معطوف به توانمندسازی زنان درنظام آموزش عالی

توانمند سازی زنان از جمله زمینه های موثر و کارآمد برای تقویت مشارکت ودرنتیجه کاهش میزان انسداد اجتماعی شناخته می شود.درصورت بروزحالت انسداد اجتماعی درنبود مشارکت همگانی،بخشی ازجامعه به حاشیه رانده شده وامکان بهره وری ازقابلیت ها وتوانمندی های آنان درجهت پیشبرد مقاصد اجتماعی از دست می رود. ازآنجاکه به رغم طرح ادعای تشکیل نیمی ازجامعه توسط زنان،اما به دلیل فقدان بسترهای لازم جهت حضورسازنده این قشرازجامعه درتحولات اجتماعی،درعمل توانمندی های آنان به طورشایسته بکارگرفته نشده وانسداداجتماعی مذکوردرقالب انسدادجنسیتی تجلی وظهور می یابد،حوزه آموزش وبویژه بخش عالی می تواند درکاهش این رخدادآسیب زای اجتماعی موثرواقع گردد. آن چه درحوزه آموزش عالی می تواندبه تحقق این مهم مدد رساند،بسترسازی مناسب جهت حضورزنان درعرصه هایی است که ضمن حفظ کرامت انسانی آنان،زمینه تاثیرگذاری درفرآیندهای اجتماعی- سیاسی را فراهم آورد.بدین منظور،برنامه ریزی وتدبیرلازم درچارچوب تحول فرهنگی ناظربه توانمندسازی زنان نخست معطوف به تقویت روحیه خودباوری درزنان و در وهله بعد تقویت جایگاه دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی کشور محل اصلی تربیت نیروی انسانی با توانایی های علمی و عملی و اعتماد به نفس کافی در یافتن راه حل های کارآمد در جهت پیشرفت جامعه،ضرورت دو چندان می یابد.