اثربخشی آموزش به روش یادگیری مشارکتی درانگیزه تحصیلی و مهار هیجان در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه / فزون کنشی

نارسایی توجه/ فزون‌کنشی، اختلال شایع دوران کودکی است و یافتن درمان موثری که از شدت و عمق نشانه‌های آن بکاهد، از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این اختلال یکی از متداول ترین مشکلات دوران کودکی است که میزان مراجعه به مراکز درمانی به علت آن، ازتمامی اختلال‌های دیگر بیشتر است هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش به روش یادگیری مشارکتی در انگیزه تحصیلی و مهار هیجان در کودکان مبتلا به اختلال نارسایی توجه/ فزون‌کنشی بود.

این پژوهش یک مطالعه نیمه‌آزمایشی، از نوع پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه  بود. جامعه آماری مورد مطالعه شامل دانش‌آموزان پسر مقطع ششم  ابتدایی با اختلال نارسایی توجه/ فزون‌کنشی شهرستان تبریز در سال تحصیلی 98-97 بود. نمونه‌ای به حجم 30 نفر از جامعه مذکور  به روش خوشه‌ای چندمرحله‌ای تصادفی انتخاب و در دو گروه 15 نفری (یک گروه آزمایش و یک گروه گواه) جایدهی شدند. پرسشنامه های انگیزه تحصیلی هارتر (1981) و تنظیم هیجان گراس و جان (2003) به عنوان پیش‌آزمون بر روی هر دو گروه اجرا شد. سپس گروه آزمایش به مدت ده جلسه تحت آموزش به روش یادگیری مشارکتی قرار گرفتند. در طی این مدت بر روی گروه گواه هیچ مداخله‌ای انجام نشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس تک‌متغیره در سطح معناداری (0/05=α) و با نرم‌افزار SPSS نسخه20  استفاده شد.

نتایج پژوهش نشان داد که آموزش به روش یادگیری مشارکتی باعث افزایش انگیزه تحصیلی (12/25= F و P< 0/041) و مهار هیجان (19/9= F و P<0/03) در افراد گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده است.

با توجه به نتایج پژوهش می‌توان گفت که استفاده از یادگیری مشارکتی با تقویت حس همکاری و مفید بودن کودکان مبتلابه اختلال نارسایی توجه/ فزون‌کنشی، در افزایش انگیزه تحصیلی و مهار هیجان آنها موثر است؛ در نتیجه این روش می‌تواند به‌عنوان یک روش تکمیلی در کنار سایر روش های مداخله این کودکان، به کار گرفته شود.