تاثیر بازی درمانی شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی و رفتارهای پرخاشگرانه کودکان دبستانی

اضطراب اجتماعی و رفتارهای پرخاشگرانه از جمله مشکلات رایج دوره کودکی هستند که دانش‍آموزان دبستانی با آن مواجه می شوند و در سال‌های اخیر برای درمان آنها، مداخلات روان‌شناختی مختلفی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر بازی‍درمانی شناختی - رفتاری بر اضطراب اجتماعی و رفتارهای پرخاشگری کودکان دبستانی انجام شد.

نوع مطالعه این پژوهش نیمه آزمایشی (پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‍آموزان دبستانی پسر و دختر شهر تبریز در سال تحصیلی 97-1396 بود. از این جامعه تعداد 30 دانش‌آموز که تشخیص اضطراب اجتماعی و پرخاشگری را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‍ای به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب، و به‌صورت تصادفی ساده در گروه‌های آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایدهی شدند. هر دو گروه مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز برای کودکان و نوجوانان (2003) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (1385) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. ‌گروه آزمایش هشت جلسه (هفته‌ای یک جلسه به مدت 8 هفته) بازی‌درمانی شناختی- رفتاری را به‌صورت گروهی دریافت کرد و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک‍متغیره در نرم‌افزار SPSS.23 تحلیل شدند.
یافته‍ها: بر اساس یافته‌ها، بین میانگین نمره‌های پس‌آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی‌داری وجود دارد و بازی‍درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش اضطراب اجتماعی

اضطراب اجتماعی و رفتارهای پرخاشگرانه از جمله مشکلات رایج دوره کودکی هستند که دانش‍آموزان دبستانی با آن مواجه می شوند و در سال‌های اخیر برای درمان آنها، مداخلات روان‌شناختی مختلفی مورد بررسی قرار گرفته‌اند. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر بازی‍درمانی شناختی - رفتاری بر اضطراب اجتماعی و رفتارهای پرخاشگری کودکان دبستانی انجام شد.

نوع مطالعه این پژوهش نیمه آزمایشی (پیش‌آزمون - پس‌آزمون با گروه گواه) بود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش‍آموزان دبستانی پسر و دختر شهر تبریز در سال تحصیلی 97-1396 بود. از این جامعه تعداد 30 دانش‌آموز که تشخیص اضطراب اجتماعی و پرخاشگری را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چندمرحله‍ای به عنوان نمونه مورد مطالعه انتخاب، و به‌صورت تصادفی ساده در گروه‌های آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایدهی شدند. هر دو گروه مقیاس اضطراب اجتماعی لایبویتز برای کودکان و نوجوانان (2003) و پرسشنامه پرخاشگری کودکان دبستانی شهیم (1385) را در مراحل پیش‌آزمون و پس‌آزمون تکمیل کردند. ‌گروه آزمایش هشت جلسه (هفته‌ای یک جلسه به مدت 8 هفته) بازی‌درمانی شناختی- رفتاری را به‌صورت گروهی دریافت کرد و گروه گواه مداخله‌ای دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیره و تک‍متغیره در نرم‌افزار SPSS.23 تحلیل شدند.

  بر اساس یافته‌ها، بین میانگین نمره‌های پس‌آزمون گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی‌داری وجود دارد و بازی‍درمانی شناختی- رفتاری باعث کاهش اضطراب اجتماعی (001/0=p، 37/0=d)، پرخاشگری جسمانی (p=0.001, d=0.35)، پرخاشگری واکنشی کلامی و فزون‌کنشی (p=0.001, d=0.47) و پرخاشگری رابطه‌ای (p=0.001, d=0.30) در گروه آزمایش شده است.

 بر اساس نتایج به دست آمده از این مطالعه می توان نتیجه گیری کرد که دانش‍آموزان در فرایند بازی‌درمانی شناختی- رفتاری نحوه برقراری ارتباط مناسب با سایر همسالان را می‌آموزند و بدین ترتیب رفتارهای پرخاشگرانه و اضطراب اجتماعی آنها به تدریج، کاهش می‌دهند.