تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجانی و راهبردهای کنار آمدن مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر

مطالعات انجام شده نشان داده اند که تنظیم هیجان به شیوه شناختی و نوع راهبرد کنار آمدن مورد استفاده، از جمله عواملی هستند که برای کنار آمدن با تنیدگی، اضطراب، و ترس ناشی از موقعیت‌های مختلف، اثرگذار هستند و هرگونه مشکل در استفاده از آنها، کیفیت زندگی افراد را به خطر می‌اندازد. در این راستا هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر تنظیم هیجان و راهبردهای کنار آمدن مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر بود.

طرح پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی مبتلایان به اختلال اضطراب فراگیر در دامنه سنی 13 تا 15 سال مراجعه‌کننده به مراکز روان شناسی و مشاوره شهر تهران در سال 1396 بود که تعداد 30 نفر از آنها با استفاده از روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شده و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (15 نفر در هر گروه) جایدهی شدند. گروه آزمایش به مدت 8 جلسه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفته است و گروه گواه این مداخله را دریافت نکرده است. داده‌های پژوهش با استفاده از پرسشنامه‌های تنظیم هیجان شناختی (گروس و جانان، 2003) و سبک‌های کنار آمدن با تنیدگی (جارویس، 1993) گردآوری شد. برای تحلیل داده‌ها نیز از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره استفاده شد.

 نتایج به‌دست‌آمده نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معناداری را بر مولفه‌های تنظیم هیجان و سبک‌های کنار آمدن  افراد گروه آزمایش داشته است (0/01>P). همچنین اندازه اثر به دست آمده متغیر تنظیم هیجان شناختی در مولفه ارزیابی مجدد 49%، سرکوبی 53% ، مولفه کنار آمدن مسئله مدار 79%، و مولفه کنار آمدن هیجان مدار 83% به دست آمده است.

بر اساس یافته های به دست آمده می توان نتیجه گرفت که روش درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش به افراد نحوه رویارویی و کنار آمدن هدفمند، موثر، و کارآمد را آموزش می دهد و در نتیجه به آنها کمک می‌کند که ادراک بهتری از ظرفیت‌ها و توانایی‌های خود برای پاسخ‌دهی پیدا کند و شیوه‌های بهتری برای غلبه بر موقعیت‌های تنش آور به کار ببرد.