اثربخشی آموزش مهارت های والدگری بر بهبود مشکلات هیجانی - رفتاری و رابطه والد - کودک

یکی از مشکلات شایع در کودکان مشکلات هیجانی- رفتاری است که منجر به  اختلال در عملکرد تحصیلی و رفتاری شده و کارآیی افراد را کاهش می‌دهد. در این راستا نقش روش های تربیتی والدین در وخیم شدن یا کاهش این مشکلات غیرقابل انکار است. هدف از پژوهش حاضر، تعیین تاثیر آموزش مهارت‌های والدگری بر مشکلات هیجانی- رفتاری و رابطه  والد- کودک در کودکان پیش‌دبستانی 4 تا 6 ساله بود.

روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش‌‌آزمون و پس‌آ زمون با گروه گواه بود. جامعه آماری، شامل تمامی مادران دارای کودکان پیش‌دبستانی 4 تا 6 ساله شهر شاهرود در سال تحصیلی 97-1396 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری در دسترس، 30 نفر از این مادران انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15) و گواه (15) جایدهی شدند. برای گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای، مهارت‌های والدگری آموزش داده شد در حالی که افرادگروه گواه آموزشی دریافت نکردند. ابزار به کار گرفته‌ شده جهت جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه توانایی‌ها و مشکلات گودمن (2001) و مقیاس رابطه والد- کودک پیانتا (1994) بود. تحلیل داده‌ها با استفاده ازتحلیل کواریانس چندمتغیره انجام شد.

یافته‌های پژوهش نشان داد که آموزش  مهارت‌های والدگری بر کاهش مشکلات هیجانی و رفتاری و مولفه های آن یعنی نارسایی توجه/ فزون کنشی، مشکلات رفتار هنجاری، مشکلات در ارتباط با همسالان و رفتارهای اجتماعی مطلوب، تاثیر معناداری دارد. علاوه بر این، در پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت‌های والدگری بر رابطه والد- کودک و مولفه های تعارض، نزدیکی، و وابستگی مورد تایید قرار گرفت (P<0/001).

آموزش مهارت های والدگری با فراهم کردن فرصتی جهت یادگیری مادران درباره نحوه برقراری ارتباط مثبت با فرزند، نحوه قانون گذاری و دستور دادن، تقویت رفتارهای مثبت کودک، و نحوه مدیریت موقعیت های پرخطر توانست به بهبود مشکلات هیجانی- رفتاری و رابطه والد- کودک منجر شود.