بررسی رابطه بین تعارض کار و خانواده و تاب آوری با خود شفقت ورزی پرستاران

خود شفقت ورزی، به معنای متاثر شدن از رنج خود و پذیرش آن، تمایل به تسکین رنج خود و رفتار مهربانانه با خود است. در خود شفقت ورزی، به جای فکر کردن در مورد خودتان، باید بدانید که با خود چگونه باشید و چطور با خود رفتار کنید؛ به ویژه هنگام مواجه شدن با سختی ها و شکست ها.

این پژوهش به روش توصیفی - همبستگی با ماهیت کاربردی در سال 1398 انجام شده است. جامعه آماری شامل پرستاران بیمارستان های خصوصی شیراز و حجم نمونه نیز با استفاده از فرمول کوکران به تعداد 143 نفر محاسبه شده است. نمونه ها با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. در این پژوهش جمعا 18 سوال پرسشنامه محقق ساخته مطرح شد که 6 سوال مربوط به متغیر تعارض کار و خانواده، 7 سوال تاب آوری و 5 سوال خود شفقت ورزی بود که روایی و پایایی آن تایید شده است؛ همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از شبکه های عصبی مصنوعی و آزمون اسپیرمن استفاده شده است.

میانگین نمرات ارزیابی پرستاران از متغیر تعارض کار و خانواده 56/4 از 5 با انحراف معیار 1986/1، تاب آوری 38/4 با انحراف معیار 2032/1 و خود شفقت ورزی 73/4 با انحراف معیار 0967/1 می باشد که متغیر خود شفقت ورزی بیشترین نمره را به خود اختصاص داده است. طبق آنالیز شبکه عصبی اهمیت وزنی تاثیرگذاری متغیرهای مستقل تعارض کار و خانواده و تاب آوری بر متغیر وابسته خود شفقت ورزی به ترتیب 31% و 69% می باشد.

تعارض کار و خانواده و تاب آوری هردو برخود شفقت ورزی تاثیر مثبتی دارند . افزایش خود شفقت ورزی میتواند تسهیل کننده ی خوبی در تحمل استرسها ، تعارضات و فشارهای روزمره باشد و به عنوان یک عامل مثبت و موثر برای افزایش کارایی و بهره وری محسوب شود.