تاثیر خاک پوش و محلول پاشی برگی با استیمپلکس (nodosum Ascophyllum) بر ویژگی های آنتی اکسیدانی و برخی ویژگی های فیزیولوژیک گشنیز

دو آزمایش جداگانه مزرعه ای به صورت فاکتوریل و بر مبنای طرح بلوک های کامل تصادفی به منظور مطالعه تاثیر خاکپوش (شاهد، سیاه و سفید)، محلول پاشی برگی با غلظت های مختلف کود استیمپلکس (صفر، 2، 4 و 6 میلی لیتر در لیتر) و مکان (شهرستان های سراب و شبستر) بر رشد و برخی صفات فیزیولوژیک گشنیز انجام شد. بالاترین محتوای اسانس، فلاونویید، درصد نیتروژن، در تیمار خاکپوش سیاه + 2 میلی لیتر در لیتر کود استیمپلکس و بالاترین محتوای فنل در تیمار خاکپوش سیاه در 2، 4 و 6 میلی لیتر در لیتر کود استیمپلکس مشاهده شد. بیشترین وزن خشک ریشه و محتوای اسانس به ترتیب در سطوح 6 و 2 میلی لیتر در لیتر کود استیمپلکس در شهرستان سراب مشاهده شد. بهترین میزان IC50 در شهرستان شبستر در تیمارهای خاکپوش سیاه و سفید (به ترتیب 6/1 و7/1 میلی گرم در میلی لیتر)مشاهده شد. تیمار محلول پاشی اثر معنی داری بر بیوماس هوایی گشنیز، ارتفاع گیاه، تعداد شاخه های جانبی، تعداد چتر در بوته، محتوای مواد جامد محلول کل و محتوای فسفر و پتاسیم داشت. تعداد شاخه جانبی، محتوای مواد جامد محلول و محتوای نیتروژن و پتاسیم بیشتری در شهرستان سراب نسبت به شبستر ثبت شد. خاکپوش سیاه موجب افزایش درصد پتاسیم و فسفر، محتوای مواد جامد محلول کل، کلروفیل a، تعداد چتر در بوته، بیوماس هوایی، تعداد شاخه های جانبی و ارتفاع گیاه شد. در کل نتایج حاصل از آزمایش انجام شده نشان داد که استفاده از خاکپوش سیاه و محلول پاشی با عصاره جلبک (2 میلی لیتر در لیتر) موجب افزایش رشد و بهبود صفات فیزیولوژیک گشنیز گردید.