باززایی درون شیشه ای گیاه پروانش (L roseus Catharanthus) و بررسی پایداری ژنتیک گیاهچه های حاصل از کشت بافت با استفاده از نشانگرهای ISSR

 پروانش با نام علمی Catharanthus roseus به عنوان یک گیاه دارویی مهم و پرکاربرد از نظر خواص دارویی می باشد. در این تحقیق، پس از بهینه سازی شاخه زایی و ریشه زایی گیاه پروانش، یکنواختی ژنتیکی گیاهان باززایی شده با استفاده از پنج جفت نشانگر ISSR مورد ارزیابی قرار گرفت. ریزنمونه ها پس از استریل روی محیط کشت موراشیک و اسکوگ (MS) حاوی غلظت های متفاوت از هورمون های گیاهی بنزیل آمینو پورین (BAP) و اسید ژیبرلیک (GA3) و ایندول بوتیریک اسید (IBA) کشت شدند. تجزیه داده ها نشان داد که بیشترین میزان استقرار (80/67 درصد) در یک میلی گرم در لیتر BAP و GA3 حاصل شد. بیشترین ضریب شاخه زایی (5/20 شاخه تولید شده بر حسب ریزنمونه) و میانگین طول شاخه (6/30 سانتی متر) در تیمار حاوی 1/5 میلی گرم در لیتر BAP + 0/5 میلی گرم در لیتر IBA حاصل شد. همچنین، بهترین پاسخ ریشه زایی(80/30 درصد) در محیط کشت MS 1/2 حاوی یک میلی گرم در لیتر IBA به دست آمد. برای بررسی یکنواختی ژنتیکی گیاهان باززایی شده در مقایسه با گیاه مادری از نشانگر ISSR استفاده شد و نتایج نشان داد که ریزازدیادی گیاه پروانش از طریق نوک شاخه ها یک روش قابل اطمینان برای تولید مقادیر زیادی گیاهچه با میزان تولید یکنواخت از متابویت های ثانویه می باشد.