اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر اضطراب اجتماعی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک

بیماری های مزمن از جمله دیابت، یکی از مسایل بهداشتی- درمانی در جوامع جدید میباشند. این بیماری همانند هر بیماری مزمن و ناتوان کننده دیگری، فرد مبتلا به ویژه کودکان را با مشکلاتی مواجه می سازد که در نتیجه آن تمامی جوانب زندگی روزمره فرد تحت تاثیر قرار می گیرد. در این ارتباط، پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری (Cognitive Therapy Behavioral) بر اضطراب اجتماعی در کودکان مبتلا به دیابت نوع یک انجام شد.

پژوهش نیمه آزمایشی حاضر از نوع مطالعات پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. نمونه مورد مطالعه در این پژوهش، 25 نفر از کودکان 8 تا 13 ساله مبتلا به دیابت نوع یک (با تشخیص پزشک متخصص غدد درون ریز) بودند که به صورت هدفمند انتخاب شدند و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. گروه آزمایش طی هشت جلسه 45 دقیقه ای (دو ماه) درمان شناختی- رفتاری دریافت نمود؛ در حالی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفت. آزمودنی ها پرسشنامه تجدید نظر شده اضطراب اجتماعی کودکان که در سال 1993 توسط Stone و Greca La طراحی شده است را در پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری یک ماه و نیمه تکمیل نمودند. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل گردیدند.

نتایج نشان دادند که بین میانگین نمرات ابعاد اضطراب اجتماعی در مرحله قبل و بعد از مداخله و مرحله پیگیری تفاوت معناداری وجود دارد (p<0/01) بین میانگین نمرات ابعاد اضطراب اجتماعی در دو گروه آزمایش و کنترل نیز تفاوت معناداری مشاهده گردید (p<0/01).

براساس نتایج پژوهش حاضر، درمان شناختی- رفتاری به عنوان یک مداخله اثربخش در کاهش اضطراب اجتماعی کودکان مبتلا به دیابت نوع یک محسوب میگردد و الزم است اثرات درمان تا زمان پیگیری حفظ شوند.