تحلیل عدم قطعیت در برنامه ریزی توزیع آب شبکه آبیاری میان آب دشت شوشتر: کاربرد الگوریتم ژنتیک و شبیه سازی فرایند سرد شدن فلزات

آب دریافتی محصولات کشاورزی در یک الگوی کشت در اراضی و فصول مختلف با تغییرات زیادی مواجه می گردد. از این جهت کاشت هر محصول با توجه به شرایط اقلیمی، تنش خشکی، بارندگی و حساسیت گیاهی با سطوح متفاوتی از عدم قطعیت و ریسک همراه است. در این مطالعه نقش نوسانات زمانی آب تخصیص داده شده برای محصولات عمده الگوی کشت شبکه آبیاری میان آب دشت شوشتر بررسی شده است. مدل شبیه سازی الگوی کشت با هدف بیشینه سازی درآمد خالص با محدودیت های آبیاری، سرمایه گذاری، گیاهی و زمین توسط روش شبیه سازی فرایند سرد شدن فلزات بهینه سازی شده است. پاسخ های به دست آمده در شرایط عدم قطعیت برای تعیین اثر نوسانات تنش خشکی به هر یک از محصولات در فرایند تحلیل فازی قرار گرفته است. تیوری فازی با تابع عضویت مثلثی تعریف و در پنج سطح آلفا برابر با 0، 25/0، 5/0، 75/0 و 1 برای یافتن پاسخ فازی مسآله به کار گرفته شده است. در هر سطح مثبت و منفی آلفا برای جستجوی پاسخ های مرزی از روش الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. نتایج نشان داد کاربرد برنامه بهینه موجب کاهش سالانه 7 میلیون متر مکعب در تخصیص آب و افزایش بیش از پنج میلیارد تومان در سود خالص کل الگوی دشت می گردد. تحلیل فازی سیستم توسعه داده شده نشان داد با کاهش 25 درصدی آبیاری بهینه، بهره وری اقتصادی آب حداقل 30 درصد افزایش خواهد یافت.