بررسی ارتباط علائم هیپوتیروئیدی با سوءمزاج سرد

هیپوتیروییدی دومین بیماری شایع متابولیک و اندوکرین در جهان است و عامل ناخوشی و مرگ و میر به خصوص در سنین سالمندی به علت همراهی با بیماری های متابولیک و بیماری قلبی عروقی محسوب می شود. داروی لووتیروکسین درمان استاندارد و انتخابی بیماری هیپوتیروییدی است ولی نتایج درمانی مورد انتظار در گروهی از بیماران حاصل نمی شود .به‏نظر می رسد با استفاده از ظرفیت طب سنتی ایران بتوان به درمان بهتر این بیماران کمک کرد. برای دستیابی به این مهم باید این بیماری در طب سنتی ایران تبیین شود. در این راستا، مقایسه علایم هایپوتیروییدی با سوءمزاج سرد ضرورت دارد.

مواد و روش ها:

مطالعه حاضر مطالعه مروری و با روش کتابخانه ای است که با بررسی منابع مستند طب رایج و طب سنتی ایران و بانک های اطلاعاتی موجود و نرم افزار کتابخانه جامع طب انجام گرفته است. پس از طبقه بندی اطلاعات، اختلاف ها و مشابهت های سوءمزاج سرد و هیپوتیروییدی استخراج و مورد بررسی قرار گرفت.

یافته ها:

علایم هیپوتیروییدی شامل خستگی، بی حالی، افزایش حساسیت به سرما، یبوست، خشکی پوست، خشکی مو و ناخن، صورت پف آلود، صدای خشن، افزایش وزن غیرقابل‏توجیه، تندرنس و سفتی عضله، ورم مفاصل، اختلالات پریودی)به خصوص منوراژی(و افسردگی، با علایم سوءمزاج سرد از دیدگاه طب ایرانی همپوشانی قابل توجهی دارد و بیماری های همراه هیپوتیروییدی مثل کبد چرب می تواند از پیامدهای مزاج سرد باشد.

نتیجه گیری:

با توجه به همراهی علایم هیپوتیروییدی و علایم سوء مزاج سرد و نیز راهکارهای درمانی طب سنتی ایران در سوءمزاج سرد، به نظر می رسد تشخیص و تعدیل مزاج در مبتلایان به هیپوتیروییدی و نیز رعایت تدابیر لازم برای بهبود سبک زندگی بیماران باعث ارتقاء سطح سلامتی و رفع علایم آن ها شود. پیشنهاد می شود با طراحی مطالعات بالینی، راهکارهای درمان سوء مزاج سرد بر بهبود علایم بیماران هیپوتیروییدی و میزان TSH، که معیار کنونی تشخیص و پیگیری درمان است، مورد ارزیابی قرار گیرد.