نقش درمنه کوهی (Artemisia Aucheri) در جذب کربن اتمسفری در مراتع استان سمنان

تغییر اقلیم و گرم‏ شدن زمین اثرات مخربی بر حیات موجودات داشته و سبب تخریب اکوسیستم‏های طبیعی، وقوع سیل و خشکسالی و بر هم‏ خوردن تعادل اقلیمی و اکولوژیکی می‏شود. ترسیب‎کربن فرآیندی است که طی آن دی‏اکسید‏کربن اتمسفر جذب شده و در بافت‏های گیاهی و همچنین در خاک به صورت هیدارت‏های‏کربن تجمع و رسوب می‏کند. پوشش گیاه با بافت چوبی توانایی ترسیب کربن بیشتری دارد و در مراتع خشک بیشتر شامل فرم رویشی بوته ای است. در این مقاله با هدف ارزیابی توان ترسیب کربن گونه ای بوته ای درمنه کوهی (Artemisia aucheri)، بخشی از مراتع خشک در استان سمنان انتخاب شد. به طوری که نمونه برداری از پوشش گیاهی به روش تصادفی- سیستماتیک در قالب 20 پلات 1*1 متر مربعی در طول 2 ترانسکت عمود بر هم به طول 100 متر انجام شد. میزان کربن آن ها به روش احتراق تعیین گردید. نمونه برداری از خاک نیز در دو عمق 15-0 و 30-15 سانتی متر در محدوده ریشه و خارج از محدوده ریشه انجام شد. جهت تعیین کربن آلی خاک از روش والکی- بلک استفاده شد. سپس با محاسبه وزن مخصوص ظاهری(gr/cm3)  خاک در هر عمق و ضرب میزان کربن آلی خاک در وزن مخصوص ظاهری، وزن کل کربن ترسیب شده در خاک بدست آمد. به منظور بررسی و مقایسه ی میزان ترسیب کربن خاک و در هر عمق از آزمون t مستقل استفاده گردید. این بررسی به کمک نرم افزارهای آماری  EXCELو SPSS v.16 انجام گرفت. نتایج تحقیق نشان داد که اندام زیر زمینی (ریشه) با 29/435 کیلوگرم بر هکتار بیشترین میزان ترسیب را در بین سایر اندام ها (شاخ و برگ، ساقه) داشته است. همچنین میزان ترسیب کربن خاک در عمق 15-0 نسبت به عمق 30-15 سانتیمتر بیشتر بوده و گونه درمنه کوهی تاثیر معنی دار (در سطح 5%) بر ذخیره کربن آلی در عمق 30-15 سانتی متری بین دو منطقه محدوده ریشه و خارج از محدوده ریشه داشته است در حالی که در عمق اول تاثیر معنی داری بر میزان ذخیره کربن نداشته است.