ارزشیابی پویای تعاملی و تداخلی: بکار گیری تکالیف برای پیشرفت نگارش مقالات استدلالی معلمان زبان انگلیسی

ارزشیابی پویا که ریشه در نظریه اجتماعی-فرهنگی ویگوتسکی دارد بر میانجی گری معلم تکیه می کند و هدفش بهبود منطقه مجاور رشد می باشد. پژوهش حاضر تاثیر ارزشیابی پویا را بر پیشرفت نگارش مقالات استدلالی معلمان زبان را بررسی کرد و شامل پیش آزمون، میانجی گری، پس آزمون، و آزمون متعالیه بود. شصت و شش معلم زبان انگلیسی بر اساس نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی به سه گروه 22 نفره ارزشیابی پویای تعاملی، ارزشیابی پویای تداخلی و ارزشیابی غیر پویا تقسیم شدند. هر یک از گروه ها به تناسب بازخورد تصحیحی لازم را در هنگام انجام تکالیف نگارشی در کلاس توسط معلم دریافت کردند. پس از نه جلسه آموزشی پیش آزمون و با فاصله دو هفته آزمون متعالیه برگزار شد. نتایج تجزیه و تحلیل مکرربر نمرات آزمودنی ها در سه آزمون نگارش پیش و پس و متعالیه نشانگر بهبود توانایی نگارش استدلالی هر سه گروه بود. آزمون تجزیه و تحلیل واریانس ترکیبی بین و میان افراد (اسپنوا) حاکی از تاثیر متقابل زمان و ارزشیابی پویا بود. همچنین نتایج تجزیه و تحلیل واریانس یک طرف بین پس آزمون گروه ها نشان داد گروه تعاملی ازنظر آماری عملکرد بهتری نسبت به دو گروه دیگر داشته است. اما تجزبه و تحلیل یک طرفه و آزمون تعاقبی توکی در آزمون متعالیه بین دو گروه تداخلی و تعاملی تفاوت معناداری نشان نداد، اگرچه هر دو گروه نسبت به گروه غیر پویا عملکرد بهتری در نگارش متون استدلالی داشتند.